ΕΝΑΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ "ΜΕΓΚΡΕ" ΚΙ ΕΝΑ "ΝΕΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ"
Είχα χρόνια να δω καινούρια ταινία ενός κάποτε αγαπημένου δημιουργού, του γάλλου Patrice Leconte. Να λοιπόν που το 2022 επιστρέφει (για μένα επιστρέφει διότι ο άνθρωπος έκανε κανονικά ταινίες όλα αυτά τα χρόνια) με το "Maigret" ("Ο Μεγκρέ και το νεκρό κορίτσι" στην Ελλάδα), με έναν υπέρβαρο Ζεράρ Ντεπαρντιέ στον ομώνυμο ρόλο.
Κάπου στη δεκαετία του 50 ο κουρασμένος απ' όλα επιθεωρητής Μεγκρέ, μόνιμος ήρωας των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Ζορζ Σιμενόν, αναλαμβάνει να διαλευκάνει το φόνο μιας νεαρής, φτωχής κοπέλας που συνέβη νύχτα σε απομονωμένο δρόμο. Οι έρευνες αρχίζουν και οι ύποπτοι είναι αρκετοί...
Ο Leconte - αυτό γίνεται αντιληπτό από την πρώτη στιγμή - κάνει πρώτα απ' όλα μια μελαγχολική ταινία. Τα πάντα συμβάλλουν στη δημιουργία της ατμόσφαιρας αυτής : Τα μουντά, γκρίζα χρώματα που επικρατούν, η επιλογή φτωχών, τετριμμένων, άχαρων χώρων, εσωτερικών και εξωτερικών, στο ούτως ή άλλως πιο "δύσκολο" μεταπολεμικό Παρίσι και, πάνω απ' όλα ο ίδιος ο θρυλικός επιθεωρητής. Ο οποίος δεν έχει τίποτα γοητευτικό: Ηλικιωμένος, παντρεμένος με μια συνηθισμένη γυναίκα, υπέρβαρος όπως είπαμε στην αρχή, με προβλήματα υγείας, οδεύει ολοταχώς προς την κατάθλιψη ("δεν έχω όρεξη για τίποτα", λέει κάποια στιγμή, "ούτε για σεξ ούτε για φαγητό ή ποτό..."). Φυσικά ο όντως υπέρβαρος Ντεπαρντιέ γίνεται ιδανικός ερμηνευτής του ρόλου και ο Λεκόντ γυρίζει στην ευαίσθητη μελαγχολία που είχαν κάποιες παλιότερες ταινίες του
Έτσι λοιπόν δεν θα δείτε ούτε καταδιώξεις ή καταιγιστική δράση ούτε εξωφρενικές ανατροπές ούτε τίποτα αμερικάνικο. Θα δείτε μια χαμηλότονη, μελαγχολική ταινία, η οποία βεβαίως διατηρεί το σασπένς του "ποιος είναι ο ένοχος και γιατί". Και, βέβαια, υπάρχει ο καυτηριασμός της υποκρισίας και της ανηθικότητας των ανώτερων τάξεων και όσων οι εκπρόσωποί της πασχίζουν να κρύψουν "κάτω απ' το χαλί", για τις οποίες τάξεις οι "κάτω" είναι απλά παιχνίδια.
Προσωπικά μου άρεσε όλη αυτή η αργή, μελαγχολική εξέλιξη, αλλά σας προειδοποίησα για το γενικό κλίμα. Αν θέλετε λοιπόν δοκιμάζετε.
Ετικέτες "Maigret" (2022), Leconte Patrice
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home