"AZOR" : ΑΡΓΗ ΚΑΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΟ

 

Στα μέσα της άγριας και αιμοσταγούς αργεντίνικης χούντας ένας ελβετός τραπεζίτης φτάνει στη χώρα με τη γυναίκα του για να αντικαταστήσει τον προκάτοχό του στο εκεί παράρτημα της τράπεζας, ο οποίος έχει εξαφανιστεί μια νύχτα. Φτάνοντας θα διαπιστώσει ότι κυκλοφορούν για τον εξαφανισμένο διάφορες αρνητικές φήμες, που ποτέ δεν γίνονται σαφείς. Ημιτελείς ίντριγκες, κλειστά δωμάτια με μυστικές συσκέψεις, πολιτικές παρεμβάσεις και άλλα πολλά συνθέτουν μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα, ενώ ο αντικαταστάτης οδηγείται αργά και σταθερά σε ένα είδος αβύσσου (σχέσεων και χαμένων ιδεολογιών).

Αυτά συμβαίνουν στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Andreas Fontana "Azor" του 2021 στα ελλνικά: "Αζόρ: Ο Κωδικός του Τραπεζίτη"). Ο δημιουργός δημιουργεί ένα πολύπλοκο, βαρύ, καφκικό κλίμα όπου οι διασυνδέσεις, οι συνωμοσίες, οι βρώμικες συμφωνίες, δεν αποκαλύπτονται ποτέ ξεκάθαρα και ολοκληρωμένα. Υπάρχουν ψίθυροι, φήμες, διακριτικές συστάσεις, και, όπου και όταν χρειάζεται, καθαρή βία. Όλα συντείνουν στο να υπογραμμίσουν τις σχέσεις κεφαλαίου και εξουσίας ή, πιο γενικά, την κυριαρχία οικονομικών συμφερόντων πάνω σε οποιαδήποτε ιδεολογία ή "καλή πρόθεση". Το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται με ποιον θα συνεργαστεί, όσο βρώμικος κι αν είναι, δεν έχει ιδεολογία. Θέλει μόνο το κέρδος.

Φεστιβαλικό φιλμ, αργοί ρυθμοί, ένα είδος αργής κατάβασης του ήρωα στην κόλαση, κάτι σαν την "Καρδιά του Σκοταδιού" δηλαδή κυρίως όμως σε κλειστούς χώρους. Ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα το σύστηνα σε θεατές μη εθισμένους σε φεστιβαλικές ταινίες.