"JURASSIC WORLD: DOMINION": ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟ ΝΑ ΣΕ ΚΥΝΗΓΑΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ!

 Άλλο ένα παντελώς αποτυχημένο, κατά τη γνώμη μου, "πολύκουελ" (τα σίκουελ τα έχουμε ξεπεράσει προ πολλού): Το "Jurassic World: Dominion" (2022) του Colin Trevorrow συνεχίζει με τρόπο αδίστακτο τη saga που (άθελά του) ξεκίνησε ο Σπίλμπεργκ, προσθέτοντας μια ακόμα αχρείαστη συνέχεια.

Τι να σας πω: Η εταιρία Biosyn προσπαθεί να εμπλέξει δεν θυμάμαι πού την επιστήμονα Σάτλερ, η οποία θέλει να συνεργαστεί και πάλι με τον επιστήμονα Γκραντ, αλλά αυτός αρχικά είναι απρόθυμος, και υπάρχουν γιγάντιες ακρίδες και κορίτσια - κλώνοι και ζεύγος ωραίων εναλλακτικών που ζει στη φύση και φυσικά βγαίνουν κι οι δεινόσαυροι και κυνηγούν τους πάντες και μπαίνει στο παιχνίδι κι ο Γκόλντμπουμ που δουλεύει στην εταιρία και άλλα που δεν θυμάμαι και δεν κάνω την παραμικρή προσπάθεια να θυμηθώ.

Στην πολλαπλή του αυτή συνέχεια το φιλμ επιχειρεί να κινήσει το ενδιαφέρον επιστρατεύοντας (ή ανασταίνοντας αν θέλετε) τους πρωταγωνιστές του αρχικού "Τζουράσικ Παρκ" Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Σαμ Νιλ και Λόρα Ντερν, προσθέτει και νέους σταρ (Κρις Πρατ, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ) και επιτυγχάνει... μια τρύπα στο νερό. Με πραγματικά ενοχλητική διάρκεια 2 ωρών και 27 λεπτών (γιατί;), με αλλοπρόσαλλο σενάριο, με ιδέες που έχουμε ξαναδεί πάμπολλες φορές, με έκανε κυριολεκτικά να κοιτώ το ρολόι μου ή τα άστρα (θερινός γαρ), σκεπτόμενος πότε θα τελειώσει. Ούτε τα κυνηγητά με δεινόσαυρους με ξύπνησαν ούτε το επιδιωκόμενο σασπένς λειτούργησε (ούτε οτιδήποτε άλλο άλλωστε), με αποτέλεσμα να το θεωρώ ένα από τα πιο βαρετά και αποτυχημένα wannabe μπλόκμπάστερ που έγιναν ποτέ. 

Χαίρομαι από μια πλευρά, γιατί σκέφτομαι (ελπίζω μάλλον) ότι αν γίνουν πολλές τέτοιες συνέχειες - πατάτες ίσως εκλείψει (ή μειωθεί τέλος πάντων) η μάστιγα των πολλαπλών σίκουελ, πρίκουελ, ριμέικ, spin off κλπ. κλπ. κλπ., που για μένα είναι από τα χειρότερα φαινόμενα του σύγχρονου mainstream κινηματογράφου.