"UPGRADE": ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ Ή...

Μια από τις καλές στιγμές σε ένα είδος που τα τελευταία χρόνια δεν αποδίδει όσο καλά επιτρέπουν οι αστείρευτες δυνατότητές του, αυτό της επιστημονικής φαντασίας, αποτελεί το "Upgrade", 2η ταινία του ηθοποιού και σεναριογράφου Leigh Whannell (2018). Συνδυάζει στοιχεία τρόμου, περιπέτειας και ΕΦ και νομίζω ότι τα καταφέρνει.
Στο κοντινό μέλλον ένας άντρας που έχει μείνει ανάπηρος, ενώ η γυναίκα του δολοφονείται από αναίτια επίθεση, αν και τεχνοφοβικός ο ίδιος, δέχεται την πρόταση ενός εφευρέτη να δεχτεί ένα εμφύτευμα προηγμένης τεχνολογίας, το οποίο θα τον κάνει όχι μόνο να περπατήσει πάλι, αλλά και θα του προσδώσει ιδιαίτερες δυνατότητες. Απώτερος μυστικός σκοπός του πάντως είναι να εκδικηθεί το θάνατο της γυναίκας του. Οι δυνατότητές του λοιπόν όντως αρχίζουν να βρίσκονται πολύ πάνω από το συνηθισμένο, παράλληλα όμως... Ας μη σας πω περισσότερα.
Καλογυρισμένο, σφιχτό, με αρκετή δράση, παρακολουθείται (από μένα τουλάχιστον) με αμείωτο ενδιαφέρον και αποτελεί νομίζω καλό παράδειγμε πετυχημένου low budget, ενώ, όντας βίαιο, διαθέτει και στοιχεία σπλάτερ. Ταυτόχρονα θέτει ένα ενδιαφέρον μεν δίλημμα (σχέση ανθρώπου - τεχνολογίας), το οποίο όμως είχε ήδη τεθεί δεκαετίες πριν από την κλασική "2001: Οδύσσεια του Διαστήματος". Τέλος μοιάζει να μη νοιάζεται και πολύ για καθησυχαστικά happy end.
Ενδιαφέρον φιλμ - όχι βεβαίως αριστούργημα - δείχνει πιστεύω τον δρόμο για μια ΕΦ που και παρακολουθειται δίχως να κουράζει, και κάποια ερωτήματα θέτει, αλλά και δεν βασίζεται σε εκκωφαντικούς καταιγισμούς εφέ, που μόνος στόχος τους είναι να εντυπωσιάζουν 15χρονους και να γεμίζουν τα ταμεία με εκατομμύρια.