ΟΤΑΝ Ο "HITCH-HIKER" ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΩΤΙΚΟΣ...

Η Ida Lupino (1918-1995) αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Ήταν γνωστή χολιγουντιανή σταρ των 30ς και 40ς, ταυτόχρονα όμως, από το 1949 και μετά, έγινε σκηνοθέτης, κινηματογραφική αρχικά (7 ταινίες), τηλεοπτική στη συνέχεια. Αυτές τις εποχές όχι μόνο ήταν σχεδόν αδύνατο σε ένα απόλυτα ανδροκρατούμενο Χόλιγουντ να "κάνει κουμάντο" μια γυναίκα, αλλά και το ότι η γυναίκα αυτή είναι και σταρ, είναι πραγματικά μοναδικό.
Το 1953 λοιπόν γυρίζει το "Hitch-Hiker" (Ο Δολοφόνος της Λεωφόρου), ένα μικρό (με 3 ουσιαστικά ηθοποιούς όλους κι όλους), ανατριχιαστικό φιλμ. Δύο φίλοι που πάνε για ολιγοήμερο ψάρεμα και "παραστρατούν" στο Μεξικό παίρνουν στο δρόμο έναν τύπο που κάνει ωτοστόπ. Από την αρχή καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν ψυχοπαθή, καταζητούμενο σίριαλ κίλερ, ο οποίος σύντομα αποκαλύπτει την ταυτότητά του και δηλώνει στους δύο ότι είναι ξεγραμμένοι. Απλά δεν γνωρίζουν το πότε θα εκτελεστούν. Μάλλον μέχρι εκείνος να κατορθώσει να επιστρέψει δίχως να εντοπιστεί στις ΗΠΑ...
Ο William Talman, ένας όχι γνωστός ηθοποιός, δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία ως ψυχοπαθής, σαδιστής δολοφόνος. Δεν νομίζω ότι το φιλμ έχει να πει κάτι βαθύτερο. Ωστόσο είναι πολύ καλά φτιαγμένο, με την αγωνία να κορυφώνεται κάθε λεπτό που περνά, με την απειλή να μεγαλώνει διαρκώς. Υπόδειγμα λοιπόν αγχωτικής ταινίας, με εκφραστική λιτότητα, δείχνει τη σκηνοθετική ικανότητα της Lupino και αποτελεί ένα μικρό κλασικό φιλμ. Και σκεφτείτε, παρακαλώ, πόσες αγχωτικές ιστορίες με ωτοστοπ έχει εμπνεύσει στο μέλλον...
Όπως διαβάζω θεωρείται η καλύτερη ταινία της. Δεν είναι προσωπική άποψη, διότι είναι η μόνη της που έχω δει. Θα κυνηγήσω κι άλλες.