"Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ DICK LONG". ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ;

Το 2019 ο Daniel Scheinert γυρίζει τη 2η μεγάλου μήκους ταινία του, το "The Death of Dick Long", μια μαύρη κωμωδία με αστυνομική υφή... και μπόλικη κοινωνική κριτική.
Μικρή πόλη κάπου στις νότιες πολιτείες. Μια αντροπαρέα έχει ερασιτεχνική (και χάλια) ροκ μπάντα, κάνει πρόβες στο γκαράζ ενός απ' αυτούς και, σύντομα καταλαβαίνουμε ότι οι πρόβες διαρκούν μάλλον λίγο. Η ουσία είναι το μετά: Μπίρες και φούντα μέχρι τελικής πτώσης, άγριες βόλτες και άλλα (κρυφά απ' τις συζύγους εννοείται)... Σε μια τέτοια νύχτα, ο ένας απ' τους τρεις θα πεθάνει, άγνωστο πώς. Έντρομοι οι άλλοι δύο θα αφήσουν το πτώμα έξω από το νοσοκομείο και θα προσπαθήσουν να καλύψουν το γεγονός, σα να μη ξέρουν τίποτα. Τα γεγονότα και τα μπερδέματα όμως - μικρή πόλη είπαμε - θα ακολουθήσουν ραγδαία.
Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο νου είναι βεβαίως οι Κοέν. Κατάμαυρο χιούμορ, αμερικάνικη επαρχία, πανηλίθιοι ή/και εκκεντρικοί, απίστευτοι χαρακτήρες, συσσωρευμένη βλακεία, εξ ίσου απίστευτο δίδυμο γυναικών αστυνομικών (σερίφης και βοηθός) και άλλα πολλά. Εδώ, εκτός από τη βλακεία, κυριαρχεί η απόλυτη αντρική καφρίλα. Και, βεβαίως, μια αναπάντεχη ανατροπή / αποκάλυψη, η οποία κινείται εξ ίσου ανάμεσα στο απόλυτα γελοίο και το απόλυτα σοκαριστικό. Προσωπικά διασκέδασα, αλλά και για μια ακόμα φορά εντυπωσιάστηκα (αρνητικά) με την εν γένει καφρίλα της "βαθιάς Αμερικής", αυτής που δεν φαίνεται στη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη ή την Καλιφόρνια. Για μια ακόμα φορά λοιπόν ένα καυστικό σχόλιο για όσα συμβαίνουν κάτω από την ήσυχη επιφάνεια της ήσυχης επαρχίας - και ένα φιλμ που τελικά θα το κατατάσσαμε στο χώρο του weird. Μικρό, ανεξάρτητο, αλλά επιτυχημένο (κατά τη γνώμη μου πάντοτε).