ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ "ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ"

Για μένα από τώρα ήδη παίρνει θέση στα 10 καλύτερα του 2019. Εννοώ το γαλλικό "Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται" (Portrait de la Jeune Fille en Feu) της Celine Sciamma. Ένα φιλμ με μια λεσβιακή σχέση στο επίκεντρό της, αλλά με πολλά επίπεδα και πολλές άλλες προεκτάσεις.
Στα τέλη του 18ου αιώνα μια ζωγράφος φτάνει με βάρκα σε μια απομονωμένη έπαυλη ιταλίδας αριστοκράτισας. Αποστολή της να φτιάξει το πορτρέτο της νεαρής κόρης της. Αυτό θα σταλεί στον μέλλοντα σύζυγο της μικρής (δεν έχουν ποτέ ειδωθεί μεταξύ τους), ώστε εκείνος να έχει μια εικόνα της πριν τον προκαθορισμένο γάμο. Μόνο που η μελλοντική νύφη αρνείται να ποζάρει, φοβούμενη - όπως είναι φυσικό - το γάμο με έναν άγνωστο. Έτσι η ιδιότητα της ζωγράφου αποκρύπτεται, υποτίθεται ότι προσλαμβάνεται ως συνοδός, και είναι υποχρεωμένη, παρατηρώντας διαρκώς την κοπέλα, να τη ζωγραφίζει κρυφά τις νύχτες από μνήμης. Όμως...
Θαύμασα πολλά πράγματα στο φιλμ, τόσο κινηματογραφικά όσο και νοηματικά. Την υπέροχη φωτογραφία και τις συνθέσεις των πλάνων, που παραπέμπουν άμεσα σε πίνακες της εποχής (γαλλικά και ολλανδικά εσωτερικά). Τις θαυμάσιες ηθοποιίες, τη λιτή αλλα ουσιαστική ατμόσφαιρα... Νοηματικά το φιλμ είναι βαθιά φεμινιστικό. Ουσιαστικά, δίχως τίποτα ακραίο ή μελοδραματικό, αποτυπώνει με θαυμάσιο τρόπο την καταπίεση των γυναικών (από τον εγκλεισμό σε μοναστήρι έως έναν υποχρεωτικο γάμο, από την έξοδο από το σπίτι μόνο με συνοδεία μέχρι την απαγόρευση σε γυναίκες ζωγράφους να ζωγραφίζουν άντρες...) Ταυτόχρονα είναι μια κραυγή ελευθερίας, μια ιστορία για έναν βαθύ έρωτα, μια ιστορία συνειδητοποίησης της θέσης της γυναίκας, ένας στοχασμός πάνω στη ζωγραφική... και, τελικά, ένα φιλμ με πολύ πάθος (αν και, επαναλαμβάνω, όχι μελοδραματικό). Εντυπωσιακή χρήση της (ελάχιστης) μουσικής ενώ, από ένα σημείο και πέρα, κυριαρχεί μια σχεδόν μεταφυσική ατμόσφαιρα.
Θα επαναλάβω ότι για μένα μπαίνει δικαιωματικά στα 10 καλύτερα του 2019.
ΥΓ: Φοβερή η ηθοποία της τελικής σκηνής.