"ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΥΛΟΥΝ" ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΡ - ΒΑΪ

Το "Καθώς Κυλούν τα Δάκρυά μας" (Wong gok ka moon) είναι το ντεμπούτο του εκ Χονγκ Κονγκ Wong Kar-Wai, που γυρίστηκε το 1988. Σαν πρώτη ταινία λοιπόν έχει διαφορές, αλλά και βασικές ομοιότητες με το υπόλοιπο έργο του.
Η βασική διαφορά, αυτή που θα εκπλήξει όσους είναι οικείοι με το έργο του, είναι θεματική. Η ταινία είναι ένα βίαιο γκαγκστερικό δράμα, είδος το οποίο ακμάζει στην πόλη - κράτος (μέχρι πρότινος τουλάχιστον) του Χονγκ Κονγκ. Νύχτα, υπόκοσμος, συμμορίες, οι μαφιόζοι και οι άγραφοι, σκληροί νόμοι τους, βία, νονοί, δολοφονίες και άλλα σχετικά συνθέτουν ένα σκοτεινό σκηνικό που θεματικά, ξαναλέω, βρίσκεται μακριά από τη γνωστή ευαισθησία του δημιουργού. Στο μέσον όλων αυτών μια ερωτική ιστορία, κυρίως όμως μια ιστορία αντρικής φιλίας και αγάπης ανάμεσα σε δυο αδέλφια - μέλη της ίδιας συμμορίας.
Και οι ομοιότητες; Αυτές ανιχνεύονται στην ερωτική ιστορία που αναπτύσεται εν μέσω τόσης βίας, κυρίως όμως στο οπτικό μέρος του φιλμ. Εδώ, έστω και σε πρωτόλεια μορφή, βρίσκουμε διάφορα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έντονα τη μετέπειτα δουλειά του: Την αγάπη του για τα νυχτερινά πλάνα, τους πολύχρωμους, κυρίως νέον, τεχνητούς φωτισμούς, την όλη ατμόσφαιρα. Θα μπορούσε κάποιος, ακόμα και με τόσο διαφορετικό θέμα, να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για ταινία του Καρ Βάι.
Χωρίς να το θεωρώ αριστούργημα, βρήκα ενδιαφέρον αυτό το πρώτο φιλμ ενός ξεχωριστού δημιουργού. Νομίζω ότι τουλάχιστον οι φίλοι του σκηνοθέτη πρέπει να το δουν σαν μια πρώτη, αρκετά καλή προσπάθεια.
ΥΓ: Εντύπωση προκαλούν οι τόσο διαφορετικοί κώδικες του κινέζικου υπόκοσμου σε σχέση με τον δυτικό, με τον οποίο είμαστε απόλυτα εξοικειωμένοι μέσα από ταινίες του Σκορσέζε, του Ντε Πάλμα, του Μελβίλ και πλήθους άλλων δημιουργών. Πολλά απ' όσα συμβαίνουν στους κόλπους της εκεί μαφίας είναι πολύ μακριά απ' όσα ξέρουμε. Η βία είναι πιο έντονη, οι σχέσεις διαφορετικές, η έννοια της τιμής (και του συνεπαγόμενου τσαμπουκά) πολύ διαφορετική και καθοριστική. Άλλος κόσμος...