ΤΟ "PANDORUM" ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ALIEN

To "Pandorum" είναι μια ταινία με τον κλασικό συνδυασμό τρόμου - επιστημονικής φαντασίας του γερμανού Christian Alvart, γυρισμένη όμως στις ΗΠΑ. Και, σε γενικές γραμμές, μου φάνηκε ότι συνδυάζει κάποιες καλές στιγμές με τα μπανάλ στοιχεία του δυστυχώς πολυφορεμένου αυτού υποείδους.
Στην αρχή το παρακολουθούσα με ενδιαφέρον, καθώς το μυστήριο πυκνώνει στο εγκαταλειμένο, αχανές σκάφος, στο οποίο ξυπνάνε μετά από χρόνια οι δύο επιβάτες (και σύντομα διαπιστώνουν ότι δεν είναι μόνοι). Στη συνέχεια όμως - και παρά το ότι συνολικά είναι καλογυρισμένο φιλμ - μου φάνηκε ότι η σκιά του ανεπανάληπτου πρώτου Alien πέφτει πολύ βαριά πάνω του. Όχι ότι μοιάζει σαν στόρι, αλλά για μια ακόμα φορά ο σκηνοθέτης δημιουργεί ατμόσφαιρα με τη φθορά και την αχρηστία που κυριαρχεί παντού στο χαώδες και λαβυρινθώδες σκηνικό, με τον συνδυασμό διαστημικής τεχολογίας και παρακμής, high tech και φθοράς. Δεν είναι αποτυχημένα όλα αυτά, απλώς τα έχουμε ξαναδεί. Στο τέλος υπάρχει (κλασικά) ανατροπή και αποκάλυψη του τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά, πώς να το πω, ακόμα και το ότι θα υπήρχε κάποια ανατροπή το περιμέναμε.
Νομίζω ότι σε πολλές ταινίες του είδους υπάρχει πια ένα μίνιμουμ ενδιαφέρουσας εικόνας και αποτελεσματικής σκηνοθεσίας και καταφέρνουν να κρατήσουν τον θεατή. Κι εγώ το είδα μέχρι τέλους δίχως να κουραστώ. Το πρόβλημα είναι όμως η επανάληψη. Είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό δεν θα θυμάμαι πια το "Pandorum", απλώς θα θυμάμαι ότι "ΟΚ, βλεπόταν". Και δεν μπορώ, για μια ακόμα φορά, να μην κάνω τη σύγκριση με τη "μητέρα" όλων αυτών των ταινιών, το Alien δηλαδή. Και να παρατηρήσω με στενοχώρια ότι άλλο είναι το αρχικό σοκ που το θυμάσαι για πάντα (και όχι μόνο επειδή το είδες για πρώτη φορά), και άλλο το απλώς καλογυρισμένο φιλμ με σκοτεινή ατμόσφαιρα, που απλώς βλέπεται ευχάριστα από τους φίλους του είδους.