'ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ" ΣΤΟ "PANIC"

 

Το "Panic" είναι ένα φιλμ του 2000, η μοναδική ταινία που γύρισε ο τηλεοπτικός κυρίως παραγωγός και σεναριογράφος Henry Bromell (1947-2013). Διαθέτει καλό καστ : William H. Macy, αλλά και Νιβ Κάμπελ και Ντόναλντ Σάδερλαντ  στους βασικούς ρόλους.

Πρόκειται για μάλλον ασυνήθιστο φιλμ (δεν εννοώ σκηνοθετικά), που συνδυάζει το δράμα και το αστυνομικό με κάποιο χιούμορ. Ο ήρωας είναι ένας πληρωμένος δολοφόνος. Τίποτα το ασυνήθιστο μέχρις εδώ, αφού στο σινεμά το ευγενές αυτό επάγγελμα είναι τόσο συνηθισμένο όσο οι λογιστές και οι δημόσιοι υπάλληλοι στην καθημερινή ζωή. Μόνο που εδώ πρόκειται για... οικογενειακή επιχείρηση. Το ίδιο έκανε και ο πατέρας του, ο οποίος από μικρό τον εκπαίδευε να αναλάβει όταν μεγαλώσει τη δουλειά του μπαμπά (με πλήρη γνώση της μαμάς για την όλη κατάσταση). Θέλει μάλιστα (ο πατέρας) να αρχίσει άμεσα την εκπαίδευση και του εγγονού του, του μικρού γιου του ήρωα (του οποίου η οικογένεια δεν γνωρίζει τίποτα για όλα αυτά). Ο γιος θέλει να απεμπλακεί από την όλη κατάσταση, ενώ ερωτεύεται μια πολύ νεότερή του κοπέλα, την οποία συναντά στον ψυχίατρο που επισκέπτεται και ο ίδιος...

Έχει το ενδιαφέρον του, διαθέτει δραματικές (και άλλες) κορυφώσεις και ισορροπεί ανάμεσα στο σκοτεινό δράμα και την κωμωδία. Τη υπόγεια σάτιρα, θα λέγαμε καλύτερα (διότι δεν πρόκειται σε κανένα σημείο να ξεκαρδιστείτε στα γέλια), αφού ολόκληρο το φιλμ έχει ως στόχο την αμερικάνικη εμμονή με το δόγμα "μπίζνες πάνω απ' όλα" (και, φυσικά, με οποιοδήποτε τίμημα). Επειδή προσωπικά το δόγμα αυτό τυχαίνει να είναι από τα πράγματα που σιχαίνομαι περισσότερο, η ταινία μάλλον με "έπιασε". Αλλά και γενικότερα τη βρίσκω ενδιαφέρουσα (με τέλος μάλιστα που δεν κάνει χάρες σε κανέναν).