"Η ΦΑΛΑΙΝΑ", ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΟ

 

Εδώ και αρκετό καιρό έχω πάψει να τρέφω  εμπιστοσύνη στον Darren Aronofsky. Τον θεωρώ πάντοτε "too much" από κάθε άποψη. Σα να θέλει να τα πει όλα, σα να "παραγεμίζει" μέχρις σκασμού τις ταινίες του... ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων (μίσησα τη "Μητέρα" και θεωρώ το "Νώε" ίσως το χειρότερο μπλογκμπάστερ που έχω δει). Ούτε και η πολυσυζητημένη "Φάλαινα" του 2022 μου άρεσε.

Ένας υπέρβαρος καθηγητής λογοτεχνίας με μεγάλα κινητικά προβλήματα μένει (υποχρεωτικά) στο σπίτι του καταβροχθίζοντας τα πάντα, κάνοντας διαδικτυακά μαθήματα και έχοντας μοναδική συντροφιά την αδελφή του εραστή του, ο οποίος έχει πεθάνει. Άλλωστε, όπως σύντομα θα μάθουμε, η σχέση αυτή σε συντηρητικό επαρχιακό περιβάλλον και ενώ ήταν παντρεμένος του στέρησε τη δουλειά και τον κατάντησε έτσι. Ουσιαστικά θέλει να αυτοκτονήσει, αφού αρνείται πεισματικά να πάει στο νοσοκομείο ενώ "ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι" με την υγεία του. Ταυτόχρονα θέλει να επανασυνδεθεί με την έφηβη κόρη του, που κάνει αιφνίδια επανεμφάνιση μετά από πολλά χρόνια.

Η θεατρική καταβολή του φιλμ είναι εμφανέστατη, αφού πρόκειται για κλασικό "δράμα δωματίου". Ποτέ δεν θα εγκαταλείψουμε το σπίτι του ήρωα, ποτέ δεν θα δούμε τι υπάρχει έξω από αυτό. Στο μεταξύ το όλο δράμα, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να συγκινήσει, προσωπικά μάλλον με λίγωσε. Η σχέση με την κόρη, η σχέση με την πρώην σύζυγο, με την αδελφή του εραστή, με τον πιστό προσηλυτιστή χριστιανό νεαρό που χτυπά πόρτες για να "σώσει ανθρώπους", όλες κρύβουν βαριά δράματα του παρελθόντος και όλοι έχουν δίκιο και, τελικά, όλοι "σώζονται". Και ο ίδιος ο ήρωας, μετά την πτώση από το "αμάρτημά" του, θα αναληφθεί εν μέσω άπλετου φωτός τελικά. Επειδή δεν τα πάω πολύ καλά με το χριστιανισμό και τις αλληγορίες του... καταλαβαίνετε... Εκτός των άλλων το βρήκα αρκετά μελό όλο αυτό.

Ο Μπρένταν Φρέιζερ είναι καλός στο ρόλο του και - ως θετικό το λέω αυτό - ο Αρονόφσκι τον "ανασταίνει" επίσης, όπως παλιότερα είχε κάνει με τον ξοφλημένο Μίκι Ρουρκ. Αυτά. Ξέρω ότι πολλοί θα συγκινηθούν βαθύτατα. Προσωπικά λιγώθηκα.