ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΤΟ SPLICE

Οι φόβοι για τα πειράματα γενετικής είναι αρκετά διαδεδομένοι στις μέρες μας (πιθανόν και με κάποια υπερβολή). Με το θέμα αυτό πάντως καταπιάνεται το "Splice" (2009) του Vincente Natale, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που συνδυάζει το είδος με τον τρόμο. Ακόμα χαρακτηριστικότερη όμως - και σπάνια για αμερικάνικη ταινία - είναι η σεξουαλικότητα που υπάρχει στο φιλμ.
Ένα ζευγάρι επιστημόνων που δουλεύουν σε μεγάλη εταιρία του χώρου, προχωρούν στα δικά τους μυστικά πειράματα, διασταυρώνοντας γονίδια ζώων και ανθρώπων. Όπως αντιλαμβάνεστε αμέσως, πολύ σύντομα τα πάντα θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.
Το τερατόμορφο πλάσμα που προκύπτει, ο αληθινός πρωταγωνιστής της ταινίας, δεν είναι απλώς τερατόμορφο. Εκπέμπει και μία σαφή σεξουαλικότητα. Και, εκτός αυτού, δεν είναι μονοδιάστατα "κακό" ή "καλό", αλλά ένας παράξενος συνδυασμός τρυφερότητας και ζωώδους, που γι' αυτό ακριβώς τον λόγο μας προκαλεί συναισθήματα έλξης - απώθησης ταυτόχρονα. Συμπάσχουμε με το δράμα του, τη μοναξιά του, ελκόμαστε από την παράδοξη σεξουαλικότητά του, αλλά και παγώνουμε με το ζωώδες που καραδοκεί μέσα του. Ναι, όντως πρόκειται για ασυνήθιστο συνδυασμό στοιχείων. Ίσως όλο αυτό να βρίσκεται κάπως στο κλίμα του "ιατρικού τρόμου" των παλιότερων ταινιών του Κρόνενμπεργκ. Γενικά κάτι ανησυχητικό και κάπως απωθητικό σφραγίζει την όλη ατμόσφαιρα του φιλμ. Βέβαια προς το τέλος οι σεναριακές εξελίξεις μάλλον δεν με έπεισαν, αλλά ΟΚ. Μέχρι τότε το παρακολουθούσα με ενδιαφέρον.
Συνολικά βέβαια παραμένει το κλίμα φόβου για το πιθανό ανεξέλεγκτο των γενετικών πειραμάτων της εποχής μας. Και, ίσως, η ίδια παλιά ιδέα - φόβος που υποβόσκει από την εποχή του αρχετυπικού "Φρανκενστάιν" της Μαίρη Σέλεϋ: Αν υπερβούμε κάποια όρια (αν θέλετε να το μεταφράσουμε αυτό με κάπως πιο συντηρητικό και παλιό τρόπο "αν υπερβούμε κάποια όρια που έθεσε ο θεός στον άνθρωπο"), τότε η φύση θα εκδικηθεί. Δεν νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει ακόμα αυτόν τον βασικό φόβο. Θα ήταν ενδιαφέρον να βλέπαμε μια ταινία ΕΦ απαλλαγμένη απ' αυτόν.
Πάντως στα θετικά της ταινίας πρέπει να προστεθούν και οι καλοί ηθοποιοί: Ο Άντριεν Μπρόντι και η Σάρα Πόλεϊ, αλλά και η ενδιαφέρουσα δουλειά της ηθοποιού που ενσαρκώνει το πλάσμα. Γενικά, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, νομίζω ότι είναι μια αρκετά τολμηρή ταινία, που ξεχωρίζει από το σωρό κακών ταινιών επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφορούν.