ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ "ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ"

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει: Μη αμερικάνος σκηνοθέτης που έχει κάνει μία ή περισσότερες καλές ταινίες προσκαλείται στο Χόλιγουντ, παίρνει λεφτά και σταρ και... τρώει τα μούτρα του. Έτσι λοιπόν και ο γερμανός Florian Henckel von Donnersmarck, έχοντας εντυπωσιάσει τους πάντες με τις "Ζωές των Άλλων", γυρίζει εν έτει 2010 τη δεύτερη ταινία του, το "The Tourist", με Αντζελίνα Τζολί και Τζόνι Ντεπ παρακαλώ, και κάνει κάτι επιεικώς αφελές, για να μη χρησιμοποιήσω βαρύτερες εκφράσεις.
Θα ήθελε να είναι μια τυπική κοσμοπολίτικη περιπέτεια - κομεντί, απ' αυτές που συνδυάζουν χιούμορ, σασπένς, κυνηγητά, μυστήριο, πλαστοπροσωπία, ρομαντισμό και... ωραία τοπία. Πλάκα - πλάκα το παλιότερο Χόλιγουντ είχε κάνει κάμποσα πετυχημένα τέτοια. Το είδος αυτό έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν έπαιρνε τον εαυτό του σοβαρά (κι αυτό το βρίσκω καλό). Στόχος του ήταν απλώς να διασκεδάσει ανώδυνα τους θεατές. Και αυτό ακριβώς πετύχαιναν τα καλά του δείγματα. Έλα ντε όμως που δεν θεωρώ τον "Τουρίστα" ούτε καν πετυχημένο δείγμα αυτού του, ούτως ή άλλως, ελαφρού είδους; Θέλει να έχει σεναριακές ανατροπές και εκπλήξεις στο τέλος. Αυτό όμως που νομίζω ότι έχει τελικά είναι περίσσευμα αφέλειας και σεναριακές καταστάσεις και ανατροπές που δεν γίνονται πιστευτές ούτε με σφαίρες. Θα ήθελε πολύ να είναι μια από τις ανεπανάληπτες διασκεδαστικές στιγμές του Χίτσκοκ, όμως... άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. Αφείστε που όλη η ιστορία βασίζεται σε μια σεναριακή "τρύπα" ολκής (με βάση ό,τι συμβαίνει στο τέλος, γιατί η Αντζελίνα κάθισε αρχικά στη συγκεκριμένη θέση του τρένου;) Ελπίζω το παραπάνω να μη λειτουργεί ως spoiler, αφού θα καταλάβετε τι εννοώ μόνο αν δείτε το φιλμ - πράγμα που δεν σας συνιστώ ιδιαίτερα.
Μένουν τα "ωραία τοπία", που εδώ είναι η πάντοτε εντυπωσιακή Βενετία, κι αυτήν όμως την έχω δει αλλού πολύ καλύτερα και ατμοσφαιρικότερα κινηματογραφημένη.
Τελικά λέτε ο Donnersmarck να ήταν σκηνοθέτης της μιας και μόνο ταινίας; Ό,τι κι αν είναι όμως, από έναν δημιουργό που στο ντεμπούτο του έδωσε τόσες υποσχέσεις, διάβολε, αν μη τι άλλο θα περίμενε κανείς καλύτερες προθέσεις. Που εδώ ούτε κι αυτές υπάρχουν, αφού εξ αρχής θέλει να κάνει ένα φιλμ πάνω σε ένα απόλυτα τετριμένο και χιλιοειδωμένο εμπορικό είδος.
ΥΓ: Για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, όσο και αν "έβρισα" τον Donnersmarck, δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το τι θα κάναμε όλοι μας αν ξαφνικά μας ερχόταν η σούπερ εταιρία και μας έσκαγε πολλές πολλές χιλιάδες δολάρια για να κάνουμε, έστω, μια πατάτα...