ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

Όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία την επόμενη ταινία του Philip Ridley. Τον είχαμε γνωρίσει με το εξαιρετικό - και "άρρωστο" - "Διάφανο Δέρμα" και από την εποχή του άνισου "Πάθους του Ντάρκλι Νουν" δεν είχε κάνει τίποτα επί 15 περίπου χρόνια. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι έσπευσα να δω το "Heartless", την ταινία που επιτέλους γύρισε το 2010... και τη βρήκα και πάλι άνιση.
Ταινία τρόμου με μεταφυσική ατμόσφαιρα, έχει σαν ήρωα ένα νεαρό με ένα τεράστιο εκ γενετής σημάδι στο πρόσωπο, ο οποίος ανακαλύπτει ότι στους δρόμους του Λονδίνου κυκλοφορούν δαίμονες που επιδίδονται τις νύχτες σε πράξεις ανεξέλεγκτης βίας. Στη συνέχεια θα έχουμε μια συμφωνία με τον ίδιο τον διάβολο και άλλα πολλά.
Αυτό που πρώτα προσέχει κανείς στο φιλμ είναι η ατμόσφαιρα. Νυχτερινή ως επί το πλείστον, γυρισμένη σε απόμερα προάστια, όπου αντικρύζουμε ένα άσχημο, έρημο, σχεδόν ερειπωμένο Λονδίνο, ιδιαζόντως ανησυχητικό και απειλητικό. Το φιλμ προσπαθεί ίσως να κάνει ένα σχόλιο για τη βία και την εγκληματικότητα που κυριαρχούν στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, νομίζω όμως ότι τα μπουρδουκλώνει λίγο, και είναι και κάπως συντηρητικό, με τον Σατανά να θέλει να σπείρει το χάος με τρομοκρατικές ενέργειες... Μπαίνει έτσι σε επικίνδυνα "ημιπολιτικά" χωράφια, δίχως, κατά τη γνώμη μου, να αρθρώνει ουσιαστικό λόγο. Λες και θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι η εγκληματικότητα στις πόλεις είναι σχέδιο του... διαβόλου. Ευχαριστώ, αλλά είμαι λίγο δύσπιστος... Υπάρχει επίσης και η ανατροπή του τέλους, που έχουμε ξαναδεί πολλές φορές και θεωρώ πλέον μάλλον εύκολη λύση.
Μένει πάντως η σκοτεινή και απειλητική ατμόσφαιρα που πετυχαίνει ο Ridley, η περιρέουσα "αρρώστια" (σ' αυτό είναι "μάνα" από την εποχή του "Διάφανου Δέρματος"), και αρκετές καλές σκηνές που μου δείχνουν ότι, παρά τη γκρίνια, είναι ένας αξιόλογος σκηνοθέτης. Τώρα λοιπόν μπορεί συνολικά να με απογοήτευσε, αλλά θα περιμένω και πάλι ανυπόμονα την επόμενη δουλειά του. Αν βεβαίως κάνει κάτι και δεν εξαφανιστεί και πάλι, όπως το συνηθίζει.