ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ "12" ΩΡΕΣ

Ο Nikita Mikhalkov και καλός σκηνοθέτης είναι και θαυμάσιες ταινίες έχει κάνει στο παρελθόν. Στο μακρινό παρελθόν δυστυχώς. Στο "12"  toy 2007 διασκευάζει τους "12 Ένορκους" του Σίντνεϊ Λούμετ, μεταφέροντάς τους όμως στη σύγχρονη, προβληματική από πολλές απόψεις Ρωσία. Τολμά να κάνει κάνει σχετικά ακραίο, το αν το πέτυχε όμως επαφίεται στις αντοχές σας. Τι ακραίο; Μα πρόκειται για ταινία 153' (πάνω από δυόμισι ώρες), που διαδραματίζεται ολόκληρη σε έναν και μόνο εσωτερικό χώρο.
12 ένορκοι αποσύρονται στο γυμναστήριο ενός σχολείου για να αποφασίσουν την τύχη του κατηγορούμενου, ενός νεαρού τσετσένου που σκότωσε τον ρώσο πατριό του, που ήταν και αξιωματικός. Η υπόθεση φαίνεται αρχικά εύκολη, η απόφαση ζήτημα λίγης ώρας, πλην όμως τα πράγματα θα αρχίσουν να μπερδεύονται όλο και πιο πολύ καθώς όλο και νέα στοιχεία έρχονται στο φως.
Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, πάσχει όμως από αθεράπευτη θεατρικότητα. Όλο αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να έχει παιχτεί στη σκηνή ενός θεάτρου. Από την άλλη μάλλον σύντομα καταλαβαίνει ο θεατής πού θα το πάει, καθώς ένας - ένας ένορκος με τη σειρά, ξεκινώντας από την υπόθεση, αρχίζει να βγάζει τα σώψυχά του, να αφηγείται την προσωπική του ιστορία - και συγχρόνως τις προσωπικές του θέσεις και απόψεις πάνω σε ποικίλα θέματα. Φτιάχνεται έτσι μια σαφής αλληγορία της κοινωνίας και των τάσεων που επικρατούν σ' αυτή ή, αν θέλετε να μιλήσουμε πιο εξειδικευμένα, της σύγχρονης ρωσικής κοινωνίας, καθώς το τραύμα του μακροχρόνιου πολέμου στην Τσετσενία μοιάζει να είναι πιο ανοιχτό από ποτέ (αν και, βέβαια, ο συγκεκριμένος αυτός πόλεμος δεν είναι παρά η αφορμή για να θιγούν άλλα κοινωνικά θέματα).
Εντάξει, ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία, υπάρχουν αντροπές και αποκαλύψεις, σχόλια, χαρακτήρες (προσχηματικοί μερικές φορές), αλλά το όλο πράγμα με κούρασε αρκετά και πολλές φορές νοστάλγησα τον παλιό καλό Mikhalkov. Ίσως το βρείτε ενδιαφέρον. Αλλά σας προειδοποίησα: Χρειάζονται αντοχές. Όσο για τις ιδεολογικές θέσεις του σκηνοθέτη, σηκώνουν κι αυτές πολλή συζήτηση.