ΤΟ ΕΠΟΣ ΕΝΟΣ ΜΟΓΓΟΛΟΥ

Ο Ρώσος Sergei Bodrov κάποτε είχε γυρίσει τον πολύ καλό "Αιχμάλωτο του Καυκάσου". Το 2007 όμως βρίσκεται πολύ μακριά απ' αυτόν, κάνοντας ένα αληθινό έπος - υπερπαραγωγή. Το "Mongol" του 2007 είναι η ιστορία του μογγόλου Τζένγκις Χαν, που κατέκτησε τον μισό κόσμο ιδρύοντας μια αχανή αυτοκρατορία. Η ταινία όμως αφηγείται το πρώτο μέρος μόνο της ζωής του (φαντάζομαι ότι θα έχουμε και συνέχεια): Τα παιδικά του χρόνια, την ενηλικίωση, τις διαρκείς φυλακίσεις και τα βάσανά του, μέχρι που μαζεύει στρατό και ξεκινά τις πρώτες του νίκες στη Μογγολία.
Ο Bodrov είναι πολύ ικανός σκηνοθέτης: Το έπος του Τεμουτζίν (αυτό ήταν το αληθινό
όνομα του Τζένγκις Χαν) δίνεται με πολύ εντυπωσιακές εικόνες, δυνατή αναπαράσταση της εποχής, φοβερά σκηνοθετημένες - χορογραφημένες θαρρείς - μάχες και ό,τι άλλο τέλος πάντων συνιστά ένα έπος. Ίσως σε κάποια σημεία να με κούρασε, καθώς νομίζω ότι το παρατραβά με τις συνεχείς συλλήψεις και αποδράσεις του ήρωά του, γενικά όμως πρόκειται για πραγματικά "χορταστική" ταινία (σε βαθμό μπουχτίσματος ίσως), που βαδίζει στα χνάρια του "Ήρωα" του Γιμού (αν και ο τελευταίος μου άρεσε περισσότερο).
Το βασικό πρόβλημα ωστόσο για μένα δεν είναι κινηματογραφικό, αλλά καθαρά ιδεολογικό: Ο Τζέγκις Χαν ένωσε βεβαίως τη χώρα του και την έκανε πανίσχυρη, αλλά ταυτόχρονα ήταν σφαγέας χιλιάδων ανθρώπων (όπως κάθε "μεγάλος" κατακτητής άλλωστε). Εδώ παρουσιάζεται δίχως το παραμικρό ψεγάδι. Αυτό που παρακολουθούμε είναι μια πραγματική αγιογραφία ενός Ήρωα με τα όλα του. Τίποτα σκοτεινό, καμιά αμφισβήτηση μιας, αν μη τι άλλο, αμφιλεγόμενης ιστορικής προσωπικότητας (όπως και κάθε κατακτητής, επαναλαμβάνω). Και επειδή δεν πολυχωνεύω όλα αυτά τα "έσφαξα και έκαψα μερικά εκατομμύρια, αλλά, α... όλα κι όλα, έκανα τη πατρίδα μου ισχυρή και δοξασμένη", θα επιτρέψω στον εαυτό μου να βυθιστεί σε μια μικρή παράνοια και να υποψιαστεί ότι θα μπορούσε κάλλιστα να πρόκειται και για μια παραβολή για τον Πούτιν. Έτσι κι αλλιώς για διάφορα είδη Μεσσία μιλάμε. Και μη σας φαίνεται εντελώς απίθανο αυτό. Υπενθυμίζω ότι μια από τις μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών, ο "Ιβάν ο Τρομερός" του Αϊζενστάιν ήταν μια παραβολή για τον Στάλιν, πράγμα που έγινε αντιληπτό και γι' αυτό και απαγορεύτηκε για χρόνια στη Ρωσία, αφού περιείχε και κάμποση κριτική κι όχι μόνο αγιογράφηση...
Τέλος πάντων, αυτά είναι ιδεολογικοπολιτικά θέματα. Οι φίλοι του έπους θα απολαύσουν ένα εντυπωσιακό σύγχρονο τέτοιο. Γι' αυτούς η ταινία συστήνεται.