ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΣΤΡΑ... ΠΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΕ

Θυμόμουν απλώς ότι όταν είχα δει παλιά το "Stargate" (1994) του Roland Emmerich δεν μου είχε αρέσει καθόλου. Έτυχε να το ξαναδώ πρόσφατα και η άποψή μου δεν άλλαξε. Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, που συσσωρεύει όμως τόσες απιθανότητες, αναληθοφάνειες και, το χειρότερο, κλισέ, ώστε η έντονη δράση δεν κατάφερε να απαλύνει την αρνητική εντύπωση.
Η ταινία συνδυάζει τα μυστήρια των αρχαίων Αιγυπτίων και τις πυραμίδες με εξωγήινους πολιτισμούς. Στην αρχή μάλιστα έχει και κάποιο ενδιαφέρον, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά και τη χρησιμότητα της αλλόκοτης πύλης που βρέθηκε στην Αίγυπτο. Από τη στιγμή όμως που η ομάδα των κομάντος (σιγά μη λείπανε αυτοί) με τον επιστήμονα τηλεμεταφέρονται στον άγνωστο πλανήτη, το πράγμα βυθίζεται σε μια ατέλειωτη επανάληψη χιλιοειδωμένων κλισέ. Όσο για τις απιθανότητες, τι να πρωτοθυμηθώ; Τον επιστήμονα που λύνει σε δύο λεπτά (κυριολεκτικά) τον γρίφο που απασχολούσε στρατό και επιστήμονες από τη δεκαετία του 20; Τον ίδιο επιστήμονα που σε χρόνο dt μαθαίνει ιερογλυφικά και συντομότατα συνενοείται άριστα με τους ντόπιους σε μια "αρχαία αιγυπτιακή διάλεκτο (!)"; Τους "απολίτιστους" ντόπιους που χειρίζονται άριστα τα πολυβόλα σε ελάχιστο χρόνο, πολεμώντας τους "κακούς"; Και υπάρχουν ασφαλώς κι άλλα που δεν μπορώ (ή βαριέμαι) να θυμηθώ. Όσο για τις εντυπωσιακές εικόνες της ιπτάμενης πυραμίδας, δεν μου βγάζετε απ' το μυαλό ότι είναι κλεμένες από το φοβερό κόμικς "Η γιορτή των Αθανάτων" του Bilal. Αφείστε που όλα τελειώνουν με τους "αγαθούς ιθαγενείς" να χαιρετούν ευγνώμονες στρατιωτικά τους κομάντος που τους έσωσαν...
Η ταινία ήταν αφορμή για να εμφανιστεί στην οθόνη για δεύτερη και τελευταία φορά στη σύντομη καριέρα του (μετά εγκατέλειψε το σινεμά) ο Joey Davidson, που είχε τον βασικό ρόλο του τραβεστί στο θαυμάσιο "Παιχνίδι των Λυγμών" δύο χρόνια πριν. Αν αυτό αποτελεί λόγο για να τη δείτε, ΟΚ. Δύσκολα θα βρω κάποιον άλλον. Άλλωστε πάντοτε αντιπαθούσα τον Emmerich, που είναι υπεύθυνος για μερικές από τις χειρότερες κατά τη γνώμη μου υπερπαραγωγές (που γνώρισαν βέβαια μεγάλη επιτυχία, αλοίμονο). Το έχω ξαναπεί: Δεν είμαι ντε και καλά εναντίον των υπερπαραγωγών, ούτε των ταινιών που γίνονται με αποκλειστικό σκοπό να ψυχαγωγήσουν (μ' αρέσουν κάμποσες ταινίες του Σπίλμπεργκ, ας πούμε). Αλλά και σ' αυτόν τον τομέα (δεν σκόπευε άλλωστε και κάπου αλλού) νομίζω ότι το Stargate αποτυγχάνει.