Τρίτη, Νοεμβρίου 13, 2007

RINGU Ή ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ


Αρχικά ήταν το ομώνυμο βιβλίο του γιαπωνέζου Koji Suzuki. Η ταινία "Ringu" του Hideo Nakata γυρίστηκε το 1998, ήταν σχετικά πιστή στο βιβλίο και, λόγω της μεγάλης επιτυχίας της στην Ιαπωνία, απέκτησε ένα σίκουελ, ένα πρίκουελ και 2 ριμέικ: Το γνωστό αμερικάνικο και ένα κορεάτικο.
Το αυθεντικό γιαπωνέζικο Ring του Nakata λοιπόν, κατέχει για μένα ένα μοναδικό αρνητικό ρεκόρ: Είναι η μοναδική φορά (απ' όσο θυμάμαι τυλάχιστον) που ένα αμερικάνικο ριμέικ μου αρέσει περισσότερο από το πρωτότυπο. Όχι ότι το γιαπωνέζικο ορίτζιναλ είναι κακό, αλλά να, το αμερικάνικο ήταν πιο ατμοσφαιρικό και πιο τρομακτικό ενίοτε. Πάντως η ιδέα παραμένει πρωτότυπηκαι βασίζεται στην ύπαρξη ενός μυστηριώδους βίντεο με ασπρόμαυρες, δίχως ειρμό και νόημα εικόνες, που όποιος το δει πεθαίνει σε μια εβδομάδα.
Πάνω σ' αυτό το μοτίβο ο σκηνοθέτης χτίζει και σασπένς - αφού εξ ορισμού υπάρχει dead line - και τρόμο, καθώς σιγά - σιγά ξετυλίγεται η τρομαχτική, υπερφυσική αλήθεια και μια αστυνομικού τύπου ίντριγκα, αφού το καταδικασμένο (εφόσον έχει δει το μοιραίο βίντεο) πρώην ζεύγος κλιμακώνει τις έρευνές του για να αποκαλύψει το σκοτεινό μυστικό. Βέβαια δεν βρήκα την τελική εξήγηση ιδιαίτερα ξεκάθαρη και το όλο φιλμ μου φάνηκε ίσως κάπως πιο "επίπεδο" απ' όσο η έξυπνη ιδέα θα μπορούσε να το κάνει. Ίσως όμως και πάλι, όλη αυτή η γκρίνια να οφείλεται στο ότι θεωρώ, όπως έλεγα, καλύτερο το ριμέικ. Αν δεν υπήρχε αυτό, πιθανόν θα μιλούσα για μια από τις πιο πρωτότυπες ταινίες τρόμου, που εμπλέκει έξυπνα τις γιαπωνέζικες παραδόσεις για κατάρες και φαντάσματα με τη σύγχρονη τεχνολογία και ερευνά το πώς η δεύτερη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν "όχημα" από τις πρώτες. Έτσι, συνολικά και παρά την εις βάρος του σύγκριση, παραμένει μια ενδιαφέρουσα ταινία τρόμου.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker