THE SHOOTING: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ;

Ο Monte Hellman είναι ένας όχι πολύ γνωστός σκηνοθέτης ταινιών μικρού προϋπολογισμού, που μερικές απ' αυτές θεωρούνται διαμάντια. Η μοναδική δουλειά του που έχω δει είναι το γουέστερν "The Shooting" του 1967, με έναν νεαρό Τζακ Νίκολσον σε ρόλο κακού.
Πρόκειται για απόλυτα μινιμαλιστικό φιλμ, με την έννοια ότι χρησιμοποιούνται πολύ λίγοι ηθοποιοί, λιτά σκηνικά, έρημος και λίγη σχετικά δράση, ενώ η πλοκή παραμένει σε κάποια σημεία αρκετά σκοτεινή και αδιευκρίνιστη. Βασικός πρωταγωνιστής είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, το απέραντο τοπίο της αμερικάνικης ερήμου, γυμνό, ξερό, κακοτράχαλο, γεμάτο βράχια και σκόνη.
Ο πρωταγωνιστής Warren Oates (τακτικός συνεργάτης του Hellman) και ο φίλος και συνεργάτης του πληρώνονται από μια μυστηριώδη γυναίκα, που αρνείται να τους πει το όνομά της, να ακολουθήσουν στην έρημο τα ίχνη κάποιου που, για άγνωστους επίσης λόγους, αυτή κυνηγά. Στην πορεία θα προστεθεί στη συντροφιά και ο σκληρός πιστολέρο Τζακ Νίκολσον, επίσης πληρωμένος από την κοπέλα, κι όλοι καταλαβαίνουν ότι σκοπός της είναι να εκτελέσει αυτόν που κυνηγά.
Η ταινία επικεντρώνεται στους χαρακτήρες και στις σχέσεις των δύο ανδρών και της κοπέλας, σχέσεις που κυμαίνονται από τον έρωτα έως το βαθύ μίσος, ενώ εκείνη παραμένει ψυχρή και αινιγματική, κι όλα αυτά κάτω από το άγρυπνο και επίσης ψυχρό βλέμμα του πιστολέρο. Ταυτόχρονα είναι και ένα είδος γουέστερν - road movie, καθώς όλο το φιλμ είναι ένα ταξίδι στην έρημη απεραντοσύνη της τότε Άγριας Δύσης. Μοιάζουν περισσότερο σα να ψάχνουν οι ήρωες τον εαυτό τους, σαν μια υπαρξιακή αναζήτηση, καθώς οι λόγοι της σεναριακής αναζήτησης δεν ξεκαθαρίζονται ποτέ. Το απροσδόκητο τέλος αφήνει τον θεατή προβληματισμένο - ίσως και μπερδεμένο - μάλλον συνειδητά. Πιστεύω ότι σκοπός του σκηνοθέτη είναι η ανάπτυξη των σχέσεων που είπαμε ή - αν το δούμε και κάπως μεταφυσικά - το ταξίδι καθεαυτό, η αναζήτηση του εαυτού μας.
Παράξενη, χαμηλότονη ταινία, που δεν ξέρω αν πραγματικά μου άρεσε ή όχι, που μένει όμως στη μνήμη του θεατή σαν κάτι ασυνήθιστο. Πάντως μου έκανε κλικ να ψάξω κι άλλες δουλειές του Monte Hellman.