2-3 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΤΗΝ POLLY MAGOO

Ο William Klein είναι αμερικανός, ζει όμως εδώ και πολλές δεκαετίες στο Παρίσι. Τον ήξερα σαν διάσημο φωτογράφο. Αγνοούσα την κινηματογραφική του δουλειά. Ωστόσο κάνει και σινεμά (κυρίως ντοκιμαντέρ) ήδη από τη δεκαετία του 50. Το "Qui êtes-vous, Polly Maggoo?" του 1966 είναι από τις λίγες μη ντοκιμαντερίστικες ταινίες του.
Ασπρόμαυρη, πειραματική, απόλυτα στο πνεύμα των 60ς, καταπιάνεται με τον χώρο της μόδας, χώρο που γνωρίζει καλά ο Klein, αφού για χρόνια υπήρξε ο βασικός φωτογράφος μόδας του Vogue. Και καταπιάνεται μ' αυτόν για να τον σατιρίσει. Η Polly Magoo είναι ένα όμορφο και πασίγνωστο μοντέλο με αρκετές ανησυχίες. Όλοι την ερωτεύονται, ανάμεσά τους όμως υπάρχει και ένας πάμπλουτος πρίγκιπας κάποιας (πιθανόν) τριτοκοσμικής χώρας. Μέσα από μια πολύ χαλαρή, αποσπασματική και συχνά σουρεαλιστική αφήγηση, παρακολουθούμε σκόρπια περιστατικά της ζωής της - και της ζωής των γύρω της. Η σάτιρα στοχεύει στον κενό, μάταιο - κρατιέμαι να μην πω ηλίθιο - κόσμο της μόδας, με τους "μετρ", τους "ειδικούς", τις πλούσιες κυρίες και όλους τους άλλους φελλούς που περιστρέφονται γύρω της. Συγχρόνως, με φεμινιστική ματιά, κάνει πλάκα με τις συντηρητικές, στερεοτυπικές γυναικείες φαντασιώσεις (π.χ. τον πρίγκηπα που φτάνει καβάλα στο άλογο), αλλά και με τους διανοούμενους (ή ψευτοδιανοούμενους) και γενικά με όλη την κενότητα που κυριαρχεί σε χώρους σαν κι αυτόν.
Ωστόσο, όλη αυτή η πειραματική, ηθελημένα "σκόρπια" ματιά με κούρασε αρκετά και βρήκα την ταινία (παρά το ότι περιέχει μερικές αστείες στιγμές) αρκετά ξεπερασμένη. Παραμένει μια ακόμα μαρτυρία του ελεύθερου πνεύματος της δεκαετίας του 60 και των ποικίλων πειραματισμών που έλαβαν χώρα τότε... αλλά μόνον αυτό. Δεν νομίζω ότι αντέχει σήμερα.
Στα συν η μουσική του Μισέλ Λεγκράν και οι εμφανίσεις των νεαρών τότε Ζαν Ροσφόρ και Φιλίπ Νουαρέ.