"CEMETERY MAN" ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ (ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ)

 

Ο Dylan Dog είναι ίσως το πιο επιτυχημένο κόμικς στην Ιταλία (και μόνο εκεί. Ποτέ δεν κατάφερε να κάνει καριέρα σε άλλες χώρες). Ο ομώνυμος ήρωας είναι ένας ντετέκτιβ του υπερφυσικού και σε κάθε περιπέτεια αντιμετωπίζει τα μύρια όσα (και ερωτεύεται πάντοτε, ως άλλος Τζέιμς Μποντ, μια ωραία κοπέλα). Και όλα αυτά πασπαλισμένα με αρκετό χιούμορ. Το 1994 ο Michele Soavi μεταφέρει για πρώτη και μοναδική - απ' όσο ξέρω - φορά τον ήρωα αυτόν στην οθόνη, στο "Cemetery Man" (αγγλόφωνος τίτλος. Ο πολύ ωραιότερος αυθεντικός ιταλικό είναι "Dellamorte Dellamore") 

Λόγω έλλειψης δικαιωμάτων προφανώς ο ήρωας δεν λέγεται Dylan Dog και δεν είναι ντετέκτιβ, αλλά νεκροθάφτης σε μια μικρή πόλη. Ο βοηθός του δεν μοιάζει με τον ευφυή Γκράουτσο Μαρξ του κόμικ, αλλά είναι ένας μάλλον καθυστερημένος παχύσαρκος που σχεδόν δεν μιλά. Ωστόσο οι γνώστες αναγνωρίζουν τον δικό τους ήρωα τόσο στη φιγούρα του Ρούπερτ Έβερετ που πρωταγωνιστεί (και που είναι όντως αυτός που ενέπνευσε τον δημιουργό του κόμικ), όσο και στο ότι βασίζεται σε βιβλίο του Tiziano Sclavi, που είναι ο δημιουργός του Dylan Dog και ο σχεδόν μόνιμος σεναριογράφος του. 

Ο νεκροθάφτης λοιπόν ζει απομονωμένος από την υπόλοιπη πόλη στο νεκροταφείο με μοναδική παρέα τον βοηθό που λέγαμε και κάθε νύχτα αντιμετωπίζει και εξοντώνει τους νεκροζώντανους που βγαίνουν από τους τάφους τους (αλλά κανείς στην πόλη δεν το ξέρει ή δεν το πιστεύει). Ώσπου, μια μέρα, ερωτεύεται σφόδρα...

Τρόμος, σπλάτερ, χιούμορ, ατμόσφαιρα που μιμείται την παράδοση του ιταλικού giallo, εξωφρενικά απίθανες καταστάσεις (γίνεται χαμός, αλλά κανείς δεν ξέρει τίποτα) τραβηγμένες απ' τα μαλλιά... όλα αποσκοπούν στη δημιουργία μιας cult ταινίας. Προσωπικά δεν με έπεισε πολύ, ωστόσο το τέλος, με τις αποκαλύψεις του, ίσως τελικά δικαιολογεί τις απιθανότητες και κάνει σίγουρα πιο ενδιαφέρον και ιδιόρρυθμο το φιλμ. Στο τέλος μπορώ να πω ότι το συμπάθησα. Ωστόσο οι φανς του ιταλικού τρόμου και του Dylan Dog θα το απολαύσουν (ήδη το θεωρούν αγαπημένη τους ταινία).