ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΙ ΟΙ "MEN";

 Ο Alex Garland με τις 3 ταινίες που έχει κάνει μέχρι τώρα φαίνεται να είναι ένας από τους πλέον ενδιαφέροντες σύγχρονους δημιουργούς. Το "Men" του 2022 το επιβεβαίωσε, αν και έχω και τις αρκετές μου αντιρρήσεις.

Μια κοπέλα αποφασίζει να κάνει μοναχικές διακοπές μιας εβδομάδας στην εξοχή της Αγγλίας. Νοικιάζει ένα όμορφο πέτρινο σπίτι, αλλά από την πρώτη κιόλας μέρα κάτι δεν πάει καλά. Ο ιδιοκτήτης είναι κάπως περίεργος, ενώ σε μια βόλτα που κάνει βλέπει μπροστά της έναν γυμνό άντρα! Τα γεγονότα θα γίνονται όλο και πιο περίεργα, αφού... μάλλον περίεργα αντιδρούν και ο αστυνομικός και ένας παπάς που γνωρίζει και άλλοι από το χωριό... 

Δομημένο ως ταινία τρόμου, με την κοπέλα σε μια όλο και πιο ασφυκτική και αγωνιώδη κατάσταση, σύντομα αντιλαμβανόμαστε ότι το "Men" λειτουργεί ως αλληγορία για την καταπίεση, παρενόχληση, δυσκολία, για τα προβλήματα τέλος πάντων που μια γυναίκα αντιμετωπίζει σε έναν απόλυτα ανδροκρατούμενο κόσμο. Κι αυτό γίνεται φανερό με το βασικό σκηνοθετικό εύρημα: (Για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη το παρακάτω είναι spoiler): Όλοι οι αντρικοί ρόλοι ερμηνεύονται από τον ίδιο ηθοποιό - που μεταμορφώνεται με απίστευτο τρόπο στους διάφορους χαρακτήρες, τον Rory Kinnear. Έτσι η λογική της ταινίας είναι σαφής. Παράλληλα στην όλη ιστορία βασικό ρόλο παίζει και ένα παγανιστικό ον της κέλτικης (νομίζω) μυθολογίας, που απαντάται και στο χριστιανισμό, ο Green Man. Και, βέβαια, πάντοτε υπάρχει και η πιθανότητα όλα να βρίσκονται στο μυαλό μιας διαταραγμένης γυναίκας.

Σίγουρα το φιλμ είναι πρωτότυπο και φεμινιστικό θα λέγαμε, αλλά κάπως με χάλασε το τελευταίο τέταρτο, με τις φριχτές σκηνές (δεν σας λέω τίποτα γι' αυτές). Όχι για τις σκηνές καθ' εαυτές, αλλά για τη συνεχή, ενοχλητική τους επανάληψη, που μάλλον σκοπό έχει να δηλώσει ακόμα πιο ξεκάθαρα τα όσα ήδη γνωρίζουμε. Και δεν είναι μόνο η επανάληψη. Είναι ότι εμένα τουλάχιστον μου φάνηκε ότι δεν έδεναν με το όλο αλλόκοτο, υπαινικτικό κλίμα της. Είναι σα να χάλαγε η ατμόσφαιρα, η αισθητική, με την ξαφνική είσοδο ενός επαναλαμβανόμενου, γκροτέσκου στοιχείου.

Τέλος πάντων, παρά την ενόχλησή μου, συνολικά τη βρίσκω ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη προσπάθεια.