Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΗΣ "WONDER WOMAN 84"

 

Καλά κάνω εγώ και δεν αντέχω τα υπερηρωικά φιλμς... Αλλά, μια που έπεσε μπροστά μου, είπα να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να δω την "Wonder Woman 84" (2020) της Patty Jenkins. Αφού έπιασε η πρώτη άλλωστε, κορόιδα είμαστε να μη γυρίσουμε και αναπόφευκτο νο 2;

Όπου η ομώνυμη αμαζόνα - ηρωίδα, που έχει ξεμείνει στον κόσμο μας, βρίσκεται στα 1984. Ένας περίεργος κρύσταλος εκπληρώνει κάθε ευχή αν τον αγγίξεις, ένας αντιπαθής φιλόδοξος μπίζνεσμαν το αντιλαμβάνεται και το εκμεταλλεύεται πραγματοποιώντας τις επιθυμίες όλων (και, φυσικά, αποκτώντας αμύθητα πλούτη και δύναμη δίχως σύνορα), μια σεμνή και αδέξια επηστήμονας μεταμορφώνεται σε πανίσχυρη μέγαιρα, ολόκληρος ο κόσμος γίνεται μπάχαλο (φαντάσου όλοι να μπορούν να πραγματοποιούν όποια ευχή τους καπνίσει)... και μόνο Εκείνη μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.

Βρήκα την ταινία κακή. Ούτε να με κρατήσει κατάφερε (έτσι, απλώς με τη δράση της) ούτε σενάριο διέθετε (ή μάλλον το σενάριο έμπαζε από παντού) ούτε να πει τίποτα κατάφερε. Αντίθετα υπήρχαν τόνοι αφέλειας (να πω μήπως βλακείας;), μια αχρείαστη πρώτη μακρά σκηνή από την παιδική ηλικία της ηρωίδας έτσι, για το διδακτικό μήνυμα, και ένα ηλίθιο τέλος όπου... όλη η ανθρωπότητα (μα όλη, μηδενός εξαιρουμένου) μετανοεί... Προτιμώ να μη σχολιάσω τίποτα (ή να μην το συζητήσω άλλο) αφού η βλακεία ήταν αφόρητη. Υποτίθεται ότι η αφέλεια υπάρχει επίτηδες ως αναφορά στα "αθώα" 80ς. Σας υπογράφω ότι δεν ένοιωσα την παραμικρή νοσταλγία. Και, στο κάτω κάτω, ποια αφέλεια; Τα 80ς του "Blade Runner", του "Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες", των "Aliens", του πρώτου "Εξολοθρευτή" κλπ. κλπ. Δεν νομίζω ότι το φανταστικό σινεμά των 80ς ήταν αφελές.

Και να φανταστεί κανείς ότι η Patty Jenkins είναι αυτή που το 2003 έκανε το πολύ καλό "Monster" με μια εκπληκτική (και αγνώριστη) Σαρλίζ Θερόν! Έκτοτε βέβαια, άγνωστο γιατί, έκανε μόνο τηλεόραση. Δεν έχω καμιά όρεξη να δω την τηλεοπτική δουλειά της...