Η ΤΡΟΜΕΡΗ "ΧΗΡΑ"

Λίγο "Misery", λίγο "Γυναίκα Μόνη Ψάχνει", λίγο από άλλα σχετικά θρίλερ... όλο και κάτι θυμίζει "Η Χήρα" (Greta), η ταινία του σημαντικού Neil Jordan του 2018. Αυτό που αξίζει δηλαδή είναι η Ιζαμπέλ Ιπέρ. Τα υπόλοιπα μάλλον τα έχουμε ξαναδεί.
Μια νεαρή κοπέλα βρίσκει μια ξεχασμένη τσάντα στο μετρό. Την παραδίδει στην ιδιοκτήτρια, μια κομψή, μοναχική γαλίδα που ζει στη Νέα Υόρκη... και σύντομα γίνονται φίλες. Εξ ίσου σύντομα όμως η νεαρή θα διαπιστώσει έντρομη ότι άλλοι είναι οι σκοποί της παράξενης γυναίκας και ένας εφιάλτης θα ξεκινήσει...
Θρίλερ, που όσο προχωρά γίνεται ασφυκτικότερο, με αυξανόμενο σασπένς. Το θέμα, εκτός από αυτά που ανέφερα στην αρχή, ότι δηλαδή "το έχουμε ξαναδεί", είναι ότι ενώ ξεκινά με πολύ ενδιαφέρον, όσο προχωρά και μπαίνει στα χωράφια του καθαρού τρόμου, γίνεται όλο και λιγότερο πιστευτό ή, αν προτιμάτε, τραβηγμένο από τα μαλλιά (σεναριακά). Το πρώτο μέρος είναι ψυχολογικά ενδιαφέρον, καθώς σχολιάζει τη μοναξιά του ατόμου στις μεγαλουπόλεις ή τη μοναξιά ενώ βρίσκεσαι ανάμεσα σε πλήθη. Όλα αυτά εξανεμίζονται στη συνέχεια και το πάνω χέρι παίρνει η καθαρή ψυχοπάθεια σε ακραία μορφή.
Όχι ότι δεν με κράτησε. Μια χαρά κλιμακωνόταν το σασπένς. Καθόλου δεν κουράστηκα. Το συνιστώ μάλιστα αν ψάχνετε ένα καλογυρισμένο ψυχολογικό θρίλερ με στοιχεία έντονα τρόμου. Απλώς... αυτά που σας είπα. Είναι αρκετά κοινότοπο στόρι και η αρχική "διακριτικότητα" μειώνεται όσο προχωράμε. Πάντως εξακολουθώ να θεωρώ ενδιαφέροντα τον Jordan.
ΥΓ: Φυσικά και παίζει σε δεύτερο ρόλο ο ηθοποιός - φετίχ του Τζόρνταν, που τον συνοδεύει δίχως διακοπή από τις πρώτες του ταινίες του των 80ς, ο Στίβεν Ρία.