ΤΟ ΠΑΛΙΟ THING , TΑ Β-ΜΟVΙΕS ΚΑΙ Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Συνήθως τα κινηματογραφικά ριμέικ είναι πολύ χειρότερα από το πρωτότυπο (θυμηθείτε, ας πούμε το νερόβραστο "When thw Earth stood Still" σε σχέση με το εξαιρετικό πρωτότυπο). Ωστόσο υπάρχουν και εξαιρέσεις - που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Χαρακτηριστική τέτοια εξαίρεση αποτελεί κατά τη γνώμη μου το "The Thing from Another World", πρώτη ταινία του άγνωστου και μέτριου τηλεοπτικού κυρίως σκηνοθέτη Christian Nyby, που γυρίστηκε το 1951. Νομίζω δηλαδή ότι το "The Thing" του Κάρπεντερ των αρχών της δεκαετίας του 80 είναι πολύ καλύτερο. Και μόνο το γεγονός ότι το δεύτερο μένει πιστό στο ευρηματικό κλασικό διήγημα επιστημονικής φαντασίας "Who Goes There?", στο οποίο βασίζονται και τα δύο, του δίνει πολλούς πόντους.
Στο παλιό φιλμ πίσω από τον Nyby βρίσκεται σε ρόλο παραγωγού ο μεγάλος Howard Hawks, αυτό όμως δεν βοηθά νομίζω. Πρόκειται βέβαια για τυπικό b-movie επιστημονικής φαντασίας των 50ς και κρατά αρκετά τον θεατή μέχρι σήμερα. Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς κακό, αλλά, βλέπετε, υπάρχει πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού μας η σύγκριση με τον Κάρπεντερ... Εδώ ο εξωγήινος εισβολέας που τρομοκρατεί την απομονωμένη βάση στην Αλάσκα είναι ένα ανθρωπόμορφο ον "φυτικής" δομής, πράγμα που τον κάνει άτρωτο σε σφαίρες. Θα επινοήσουν κάτι εναντίον του οι παγιδευμένοι στρατιωτικοί και επιστήμονες;
Η πρώτη αρνητική παρατήρηση είναι η ξεπερασμένη και ψεύτικη (για μια ακόμα φορά) συμπεριφορά των ηρώων. Είναι πολύ άνετοι. Κάνουν αστειάκια, φλερτάρουν, γενικά δεν δείχνουν κανένα τρόμο ενώ η ζωή τους κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από έναν εξωγήινο εισβολέα. Ίσως στα ηρωικά 50ς οι άντρες δεν φοβόντουσαν...
Βασικότερο μελανό σημείο όμως είναι η έντονα ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα. Οι εξωγήινοι, το ξένο στοιχείο δηλαδή, αντιμετωπίζονται μονοδιάστατα ως κακοί, που έρχονται να τραφούν με μας (συγκρίνετε την πολύ διαφορετική αντιμετώπιση στο "Όταν η γη σταμάτησε"). Αυτό όμως δεν με πειράζει τόσο όταν χρησιμοποιείται για τη δημιουργία τρομακτικής, κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας. Είναι όμως και η πρωτοκαθεδρία σε όλα των στρατιωτικών, που είναι ηρωικοί, πρακτικοί και έχουν απόλυτο δίκιο στις απόψεις τους, στις βίαιες λύσεις που υποστηρίζουν για την ακρίβεια, ενώ οι επιστήμονες που προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το πλάσμα, πολύ απλά λένε μπούρδες. Αφείστε που ο επί κεφαλής των επιστημόνων με τις "αιρετικές" απόψεις μοιάζει πολύ με ρώσο με τη γουνίτσα και το επίσης γούνινο καπελάκι του... Και βέβαια το φιλμ τελειώνει με την κλασική προειδοποιητική και ψυχροπολεμική ατάκα "Κοιτάτε πάντα τους ουρανούς", κοινώς "επαγρυπνείτε διαρκώς, γιατί δεν ξέρουμε από πού θα μας την πέσουν"...
ΟΚ. Παρ' όλα αυτά πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικότερα φιλμ στο είδος του, αν και όχι υποχρεωτικά από τα καλύτερα. Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει (το είδος εννοώ) δείτε το οπωσδήποτε.