"AVATAR. THE WAY OF THE WATER": ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ ΚΑΙ ΑΦΕΛΕΙΕΣ

 Ο James Cameron περίμενε 13 χρόνια για να κάνει το δεύτερο, πολυαναμενόμενο - αν και όχι από εμένα - Avatar. Έτσι το 2022 το διάρκειας 3.12' "Avatar. The Way of the Water" έκανε τη μεγαλοπρεπή εμφάνισή του σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του (όταν λέω "τα πάντα" εννοώ βεβαίως τα ταμεία, αλλά ήθελα να είμαι υπερβολικός). Κατά τη γνώμη μου όσον αφορά το θέαμα το άξιζε.

Η οικογένεια του πρώην γήινου και νυν μόνιμου κατοίκου του πλανήτη Pandora Jake Sully έχει πολλαπλασιαστεί (4 παιδιά) και ζει ευτυχισμένη και σε αρμονία με τη φύση, που στην περίπτωσή τους είναι τα αχανή δάση. Η δεύτερη εισβολή των γήινων, των ανθρώπων δηλαδή, θα αναγκάσει την οικογένεια να εγκαταλείψει τη φυλή της και να ζητήσει άσυλο στους κόλπους της άλλης φυλής του πλανήτη: Αυτής που ζει στο νερό. Πολλά θα ακολουθήσουν...

Να πω αρχικά ότι καλό είναι να δει κανείς το φιλμ σε 3D. Προσωπικά βρήκα το θέαμα μαγευτικό. Οι τρεις και ώρες δεν με κούρασαν (!). Οι υπέροχες εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη όχι με το καταιγιστικό, βιντεοκλιπίστικο στιλ των υπερηρωικών ταινιών που, όπως λέω συχνά, απεχθάνομαι, αλλά με πιο χαλαρούς ρυθμούς ώστε να μπορείς να απολαύσεις αυτό που βλέπεις και η φαντασία όσων τις επινόησαν ήταν κάτι παραπάνω από χορταστική. Το γεγονός αυτό από μόνο του σημαίνει ότι το 2ο Avatar (όπως και το πρώτο άλλωστε) εκπλήρωσε μια χαρά το σκοπό του, που ήταν βεβαίως το θέαμα.

Όσον αφορά την ιστορία βέβαια, κινήθηκε στα απόλυτα αναμενόμενα χολιγουντιανά πρότυπα, με τις εμμονές, τις αφέλειες, τις αμερικανιές τους τελικά. Σύμφωνοι, υπάρχει έντονα οικολογικό περιεχόμενο - η έννοια της οικολογίας και της ζωής σε αρμονία με τη φύση διαπερνά το φιλμ απ' την αρχή ως το τέλος - κι αυτό είναι καλό. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και το new age στοιχείο με τη "μητέρα φύση" και την επαφή μ' αυτήν σα να είναι κάτι ζωντανό και περίπου νοήμον, υπάρχει η αμερικάνικη εμμονή με την "οικογένεια πάνω απ' όλα", υπάρχουν τα κλισέ στις σχέσεις κυρίως των παιδιών με τα παιδιά της άλλης φυλής (εδώ βρίσκουμε και την κυρίαρχη τα τελευταία χρόνια έννοια της αποδοχής του διαφορετικού), υπάρχει ο χαμός δράσης στο δεύτερο μέρος με τη βαρετή επανάληψη του "κακού" που αιχμαλωτίζει κάθε τρεις και λίγο κάποια από τα παιδιά της οικογένειας (σε διάφορους συνδυασμούς) κλπ. κλπ. Ας μη δώσουμε λοιπόν πολύ βάρος στην ιστορία.

Όπως και στο πρώτο, έτσι κι εδώ έχουμε το σκορ Εικόνα - Σενάριο 5-1. Αλλά επειδή κατά τη γνώμη μου η εικόνα αυτή είναι μαγευτική, ιδιαίτερα όταν διαδραματίζεται στο νερό, επειδή πρόκειται για έναν ολόκληρο κόσμο φτιαγμένο από την αρχή και με κάθε λεπτομέρεια και επειδή η φαντασία των δημιουργών είναι οργιαστική (πατώντας βέβαια και σε ιδέες από παλιές εικονογραφήσεις επιστημονικής φαντασίας), πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Εγώ πάντως, με όλα τα μείον που σας περιέγραψα, το απόλαυσα.