"EVOLUTION": ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΓΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ

Η γαλλίδα Lucile Hadzihalilovic είναι μια πολύ ιδιαίτερη, ερμητική θα έλεγα, σκηνοθέτης, πράγμα που ήταν φανερό από την προηγούμενη ταινία της, την "Αθωότητα". Το 2015 γυρίζει το ακόμα πιο ερμητικό "Evolution".

Σε ένα έρημο, σχεδόν εγκαταλειμμένο παραθαλάσσιο χωριό που κατοικείται μόνο από γυναίκες και μικρά αγόρια, ο Νικόλ βλέπει ενώ κολυμπά το πτώμα ενός αγοριού στο βυθό. Ερωτήματα για το τι συμβαίνει στο χωριό γεννιούνται μέσα του. Γιατί όλα τα αγόρια περνούν μέρος της ζωής τους στο νοσοκομείο και τι είδους επεμβάσεις γίνονται σ' αυτά; Τι κάνουν οι γυναίκες τη νύχτα; Είναι η γυναίκα με την οποία ζει και τον φροντίζει μητέρα του;

Μεταξύ επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, όχι όμως όπως έχετε συνηθίσει αυτά τα είδη (κάθε άλλο), βασίζεται κυρίως στην έντονη ατμοσφαιρικότητα που είναι κυρίαρχη σε κάθε πλάνο. Από εκεί και πέρα... μη ρωτάτε πολλά. Τίποτα δεν εξηγείται, κανείς δεν θα μάθει τι και γιατί συμβαίνει στο χωριό. Αργοί ρυθμοί, αναπάντητα ερωτήματα, πανταχού παρόν τελετουργικό στοιχείο (που μοιάζει να κυριαρχεί στο έργο της δημιουργού, αν κρίνω και από την προηγούμενη ταινία της), λιτότητα στην εικόνα (τα γυμνά εσωτερικά, τα απλά τοπία, το μουντό, πρασινωπό χρώμα), όλα φτιάχνουν ένα φιλμ που απευθύνεται αποκλειστικά σε λίγους κινηματογραφόφιλους που ίσως εκτιμήσουν την όλη κρυπτική ατμόσφαιρα. 

Μόνο για πολύ λίγους, επαναλαμβάνω. Οι περισσότεροι θα κουραστούν στη μέση. Πάντως η ατμόσφαιρα που δημιουργεί είναι πράγματι υποβλητική. Πέραν αυτού... δεν ξέρω...