"Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ "ΕΤ" ΚΑΙ ΤΩΝ "ΣΤΕΝΩΝ ΕΠΑΦΩΝ"

Ο Jeff Nichols είναι σίγουρα ένας αξιόλογος σύγχρονος δημιουργός, αφού τα φιλμ του δεν είναι ποτέ αδιάφορα (τουλάχιστον). Αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι μου αρέσουν, αλλά... κάτι έχουν (θετικό εννοώ). Το ίδιο συμβαίνει και με τον "Εκλεκτό της Νύχτας" (Midnight Special) του 2016.
Ένας πατέρας απαγάγει τον μικρό γιο του από μια θρησκευτική αίρεση (στην οποία ανήκει και ο ίδιος) και προσπαθεί να διαφύγει με τη βοήθεια ενός φίλου του. Στα χνάρια του βρίσκεται φυσικά η αίρεση, αλλά και η αστυνομία και το FBI, αφού ο μικρός μοιάζει να έχει υπερφυσικές ιδιότητες: Μεταξύ άλλων μπορεί να υποκλέπτει κάθε λογής σήματα, από εκπομπές ραδιοφώνου έως άκρως απόρρητα κυβερνητικά σήματα, ενώ κάτι συμβαίνει με τα μάτια του και όσα αυτά εκπέμπουν...
Όπως και στην προηγούμενή του ταινία, το "Καταφύγιο", έχουμε και εδώ έναν άνθρωπο με εμμονές, που τα βάζει με ένα ολόκληρο σύστημα προκειμένου να κάνει αυτό που πιστεύει. Σε μας μένει να κρίνουμε αν σε περιπτώσεις όπως αυτή "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", αφού ο ήρωας δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να ξαναπάρει και να κρύψει τον γιο του. Στο μεταξύ παρακολουθούμε ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας, το οποίο όμως - παρά το ότι η ιστορία μοιάζει - δεν έχει να κάνει καθόλου με τις υπερηρωικές ταινίες που έχουν σε βαθμό κακουργήματος πλημμυρίσει τις οθόνες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ταινία χαρακτήρων, η οποία βεβαίως διαθέτει και το απαιτούμενο σασπένς. Και βέβαια τα δεν μπορούν να μη μας έρθουν στο νου ιστορίες όπως αυτές του "ΕΤ" ή των "Στενών Επαφών".
Ωστόσο προσωπικά βρήκα την ιστορία μάλλον απλοϊκή και την σχεδόν μεταφυσική εξήγηση κάπως εύκολη. Θα επιμείνω ωστόσο ότι ενδιαφέρον υπάρχει, ακόμα και στο ότι, όπως προανέφερα, διαφοροποιείται αισθητά από τα σούπερηρωικά κλισέ. Εξ άλλου εκτιμώ το προσωπικό στιλ - και τις εμμονές αν θέλετε - του Nichols, αφού μοιάζει να διαθέτει ένα δικό του ύφος, που δίνει βάρος στους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους και όχι στο συνεχές κυνηγητό και τα εφέ, παρά το ότι κινείται στο χώρο του φανταστικού. Ενδιαφέρον λοιπόν, αλλά...