"ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ" ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ

Τα τελευταία χρόνια δεν είχα παρακολουθήσει την πορεία του αξιόλογου Atom Egoyan. Το 2015 πάντως ο αρμενικής καταγωγής καναδός σκηνοθέτης γυρίζει το "Τελευταίο Γράμμα" (Remember), ένα φιλμ που μου άρεσε αρκετά.
Σε έναν οίκο ευγηρίας ζει ο υπερήλικας εβραίος Ζεβ, επιζών από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, που πάσχει από άνοια. Ένας εξ ίσου υπερήλικας τρόφιμος, επιζών κι αυτός από την ίδια φρίκη, του γράφει ένα λεπτομερέστατο γράμμα με μια μυστηριώδη αποστολή. Έτσι ο γέρος θα το σκάσει από το ίδρυμα και θα αρχίσει ένα μακρύ ταξίδι, παλεύοντας διαρκώς με την ασθένειά του και ακολουθώντας πιστά το πολύτιμο γράμμα, χάρη στο οποίο θυμάται κάθε λίγο ποιος είναι, ποια είναι η κατάστασή του (η γυναίκα του έχει πεθάνει πρόσφατα, αλλά αυτός πρέπει να το ξαναθυμάται κάθε πρωί) και ποια η αποστολή του.
Η ταινία στηρίζεται σε ένα εντυπωσιακό (μεγάλης ηλικίας) καστ, με επικεφαλής τον εξαιρετικό 86χρονο το 2015 Κρίστοφερ Πλάμερ, αλλά και τους Μπρούνο Γκαντζ, Γιούργκεν Προχνάου και Μάρτιν Λαντάου. Είναι μια ταινία δρόμου, συγχρόνως όμως και ένα σχετικά χαμηλών τόνων θρίλερ, το οποίο ωστόσο επιφυλάσσει στο τέλος μια μάλλον αναπάντεχη ανατροπή. Διερευνά το θέμα της μνήμης, διαθέτει κορυφώσεις και πιο "ήσυχα" διαστήματα (πριν την ανατροπή του τέλους βεβαίως) και θέτει μια σειρά από ερωτήματα: Ποια είναι η προσωπική μας ευθύνη απέναντι σε συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα; Έχει νόημα η εκδίκηση και πόσο μπορεί να περιμένει κανείς για να ξεπληρώσει ένα χρέος; Πρέπει να παραγράφεται ένα μεγάλο έγκλημα όταν περάσουν πολλές δεκαετίες; Μήπως, τελικά, ο εχθρός βρίσκεται μέσα μας;
Ενδιαφέρουσα ταινία - παρά το ότι μερικές φορές αναρωτήθηκα αν μπορεί ένας τόσο ηλικιωμένος άνθρωπος να κάνει όσα κάνει ο ήρωας, έστω και με την αδιάκοπη βοήθεια από το περίφημο γράμμα. Ενδιαφέρουσα ωστόσο, επαναλαμβάνω, αφού και μια σειρά από προβληματισμούς θέτει, αλλά και την παρακολούθησα με αμείωτη προσοχή - και ένταση σε κάποια σημεία. Βλέπετε, οι υπερήλικοι ήρωες μπορούν (ακόμη) να δημιουργούν σασπένς!