ΕΝΑ ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ {ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ" "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ"

"Το Βιβλίο της Ζούγκλας" (ο γνωστός Μόγλης δηλαδή) του Κίπλινγκ έχει μεταφερθεί στην οθόνη πολλές φορές είτε σαν κανονική ταινία είτε σαν κινούμενο σχέδιο της Disney (από τα γνωστότερά της). Το 2016, από την ίδια εταιρία, επιχειρείται και πάλι μια θεαματικότατη μεταφορά δια χειρός Jon Favreau, και νομίζω ότι το εγχείρημα πετυχαίνει.
Ο Μόγλης, ένα μικρό αγόρι, βρίσκεται εγκαταλειμμένο στην ινδική ζούγκλα, ανατρέφεται από μια αγέλη λύκων, μιλά τη γλώσσα των ζώων και ζει ευτυχισμένος στην άγρια ζούγκλα. Η ανέμελη ζωή του όμως θα διακοπεί από την επιστροφή του άγριου, δεσποτικού και εκδικητικού τίγρη Σιρ χαν, που απαιτεί το αγόρι νεκρό. Ο Μόγλης θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την αγέλη και, με βασικούς φίλους τον πάνθηρα Μπαγκίρα και την αρκούδα Μπαλού θα αγωνιστεί για την επιβίωση.
Η ταινία διαθέτει ως πρωταγωνιστή τον 12χρονο ινδοαμερικανό Νιλ Σέθι... και όλα τα υπόλοιπα είναι κατασκευασμένα σε στούντιο, ενώ τα ομιλούντα ζώα, εκπληκτικού πραγματικά ρεαλισμού, είναι ψηφιακά (και τα αποτελέσματα απίστευτα). Αυτός ο "κατασκευασμένος" ρεαλισμός είναι και το ατού του φιλμ (προσέξτε ότι ακόμα και ο Μόγλης έχει πλήθος μόνιμες ουλές, όπως θα έπρεπε να έχει ένα αγόρι μεγαλωμένο με τέτοιο τρόπο). Αλλά και η ιστορία έχει αρκετά ενήλικα στοιχεία: Διαλεκτική σχέση με τη φύση, που είναι πανέμορφη, αγνή, αλλά και άγρια, σκληρή, τρομακτική, συχνά δολοφονική, διαλεκτική σχέση με τη φωτιά (τους ανθρώπους δηλαδή), που είναι ταυτόχρονα εφευρετικοί, δημιουργικοί, αλλά και καταστροφείς, ενώ υπάρχουν οικολογικά μηνύματα και αλληγορικές αναφορές στο σεβασμό της διαφορετικότητας, τη συλλογική συνείδηση (ζητούμενο στην εποχή μας), την αντίσταση στο δεσποτισμό κλπ.
Όλα αυτά δοσμένα με σασπένς και την κλασική ανάμιξη συγκίνησης - χιούμορ, πάνω απ' όλα όμως πολύ θεαματικά. Όπως καταλάβατε, αν και ενήλικος, το ευχαριστήθηκα. Αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω με μια λέξη, θα επέλεγα τη λέξη "χορταστικό".