Η "ΑΤΑΛΑΝΤΗ" ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

Ο Jean Vigo (1905-1934) υπήρξε ένας πολλά υποσχόμενος γάλλος δημιουργός της πρωτοπορίας, που δυστυχώς πέθανε μόλις 29 ετών. Το έργο που πρόλαβε να αφήσει (3 μικρές και μια μεγάλου μήκους ταινία) είναι πολύ διαφορετικό: Από μια σουρεαλιστική, πειραματική ταινία στα χνάρια του "Ανδαλουσιανού Σκύλου" μέχρι ένα ντοκιμαντέρ για τη Νίκαια. Η "Αταλάντη" του 1934 είναι η μοναδική μεγάλου μήκους του και η τελευταία του, αφού πέθανε από φυματίωση λίγο μετά την ολοκλήρωσή της.
Πρόκειται για το μόνο φιλμ του με "κανονική" ιστορία. Για έναν έρωτα, που καταλήγει σε γάμο, του καπετάνιου ενός ποταμόπλοιου, της "Αταλάντης", που διασχίζει τη Γαλλία και μιας γυναίκας από χωριό, που ποθεί να φύγει απ' αυτό και να γνωρίσει τις μεγάλες πόλεις και τον έρωτα. Και του πληρώματός του, ενός παράξενου γέρου πρώην θαλασσόλυκου και ενός παιδιού. Βασικά αφηγείται τα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις του ζευγαριού, την φυγή της γυναίκας, την αναζήτησή της από τον απελπισμένο σύζυγο και τον γέρο...
Αυτό που εκπλήσσει μέχρι σήμερα, παρά τη σεναριακή απλότητα, στο ασπρόμαυρο και με σχετικά λίγους διαλόγους αυτό φιλμ είναι η φρεσκάδα της σκηνοθετικής ματιάς. Ανάμεσα στο ρεαλισμό και την ποιητικότητα, την καταγραφή των σχέσεων του ζευγαριού και τις ονειρικές εικόνες, τη σκληρή πραγματικότητα και τον ρομαντικό έρωτα, η ταινία παραμένει μια από τις αγαπημένες πολλών σύγχρονων μεγάλων δημιουργών. Με σεναριακά κενά ίσως, με παράδοξο τρόπο αφήγησης, με χρονικά άλματα, κερδίζει ωστόσο τον θεατή με την ομορφιά των εικόνων της. Και ταυτόχρονα, αποτελεί ίσως ένα από τα πρώτα (αν όχι το πρώτο) road movie, έστω και με ποταμόπλοιο. Και περιέχει και κάποιες σκηνές σχεδόν αυτοερωτισμού, καθώς το ζευγάρι έχει χωρίσει, αλλά εξακολουθεί να ονειρεύεται ο ένας την άλλη, που ενώ σήμερα θα περάσουν μάλλον απαρατήρητες, στη μακρυνή εποχή τους υπήρξαν εξαιρετικά τολμηρές. Ίσως η ταινία να θέλει να μας μιλήσει για το ρομαντικό ξεκίνημα, τα όνειρα στην αρχή μιας νέας ζωής και την απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα, ίσως πάλι να θέλει απλώς να μας αφηγηθεί μια κατά βάθος ρομαντική ιστορία - διανθισμένη με τον απίθανο χαρακτήρα του γέρου ναυτικού. Όπως και να το κάνουμε πάντως παραμένει όμορφη.
Φυσικά απευθύνεται σε σινεφίλ κοινό και σε όσους ψάχνουν σε βάθος την ιστορία του σινεμά. Οι υπόλοιποι μάλλον θα κουραστούν από ένα κομψοτέχνημα κινηματογραφικής ιστορίας. Όσοι νομίζουν ότι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία ας σπεύσουν.