ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΛΥΚΟΥΣ

Ο Richard Donner ήταν πάντοτε ένας εμπορικός σκηνοθέτης με επιτυχίες κυρίως στα 80ς. Το "Ladyhawke" που γύρισε το 1985 είναι ένα γλυκό και, σε κάποια σημεία, συγκινητικό παραμύθι, που διαθέτει κάμποσα από τα κλισέ του είδους, δεν το λες όμως και απόλυτα κακό. Και μόνο οι ηθοποιοί αρκούν για να τραβήξουν το θεατή (ή εμένα τουλάχιστον): Μια υπέροχη Μισέλ Φάιφερ στις μεγάλες ομορφιές της και ο καλτ (και δυστυχώς πρόωρα εξαφανισμένος) Ρούντγκερ Χάουαρντ, ενώ από κοντά και ο πιτσιρικάς σταρ της εποχής Μάθιου Μπρόντερικ.
Η κατάρας που πέφτει σε ένα απεγνωσμένα ερωτευμένο ζευγάρι είναι απόλυτα σατανική στη σύλληψή της, ώστε να προκαλέσει τον μεγαλύτερο δυνατό πόνο (εσωτερικό εννοώ) στους ερωτευμένους (ας μην σας την αποκαλύψω, αφού αποτελεί μία από τις αποκαλύψεις κάπου στο ένα τρίτο της ταινίας). Όλα αυτά σε έναν μεσαίωνα με ξόρκια, μαγεία και τα άλλα συναφή που περιμένει κανείς, και, φυσικά, με καλούς και κακούς. Ο πολύ κακός εδώ μάλιστα συμβαίνει να είναι επίσκοπος.
Αρκετά καλογυρισμένο φιλμ, δεν βασίζεται στα εφφέ, αλλά στα όσα συμβαίνουν. Το είδα με σχετικό ενδιαφέρον (χωρίς να το θεωρώ και τίποτα πολύ σπουδαίο), αλλά, όπως έγραψα στην αρχή, τα κλισέ - πέραν των καλών και των πολύ κακών - βάρυναν αρκετά την ατμόσφαιρα: Απίθανες συμπτώσεις, κυρίως στο timing (όλα συμβαίνουν το κατάλληλο ακριβώς δευτερόλεπτο και με τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν), όλοι οι καλοί είναι ηρωικοί και με απίθανες ικανότητες κλπ. κλπ.
Τέλος πάντων, αν αυτά θεωρηθούν συμβάσεις μιας ταινίας του είδους, μένει ένα ευχάριστο παραμύθι με πολύ ρομαντισμό (μπορεί να σς ξεφύγει κατά λάθος και κανένα δάκρυ) που μάλλον βλέπεται ευχάριστα παρά τα χρόνια που έχουν περάσει. Αλλά είπαμε: Μην το πάρετε και πολύ στα σοβαρά.