DOL: ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Ο Hiner Saleem είναι Κούρδος (από το ιρακινό Κουρδιστάν) και είναι πολύ φυσικό οι περισσότερες ταινίες του να είναι και έντονα πολιτικοποιημένες και να μιλάνε κυρίως για το κουρδικό πρόβλημα ή για το τα βάσανα άλλων λαών της περιοχής. Στο Dol (2007) μας δείχνει ανάγλυφα το δράμα του λαού του, ενός λαού χωρισμένου στα 4, αφού οι Κούρδοι είναι διασπαρμένοι σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία (και αν ποτέ δημιουργηθεί κουρδικό κράτος με δίκαιο τρόπο, θα έπρεπε να πάρει περιοχές και από τις 4 αυτές χώρες).
Όλα αυτά δείχνονται έξυπνα μέσα από την ιστορία του ήρωα που είναι από το τουρκικό Κουρδιστάν, βιώνει την τουρκική καταπίεση (οι Τούρκοι στην περιοχή λειτουργούν σαν κανονικός στρατός κατοχής) και διαφεύγει μετά από βίαιο επεισόδιο τη μέρα του γάμου του στο ιρακινό αρχικά και στο ιρανικό κομμάτι μετά, για να επιστρέψει τελικά με δραματικά επακόλουθα. Καταγράφεται έτσι και η διαφορετική κατάσταση των Κούρδων στις 3 αυτές χώρες - το τραγικό είναι ότι τους καταπιέζουν και ακόμα και τους σκοτώνουν παντού. Μόνο μετά την πτώση του Σαντάμ (που τους είχε σφάξει στο παρελθόν) το ιρακινό κομμάτι απολαμβάνει μιας σχετικής ελευθερίας και αυτονομίας (κατά τη διάρκεια της οποίας ανακαλύπτονται συχνά ομαδικοί τάφοι με τα κόκαλα συγγενών και αγαπημένων που είχαν εξαφανιστεί παλιότερα).
Στην ταινία, εκτός από το δράμα των ηρώων, πρωταγωνιστεί η ίδια η χώρα, ένα άγριο, κατάξερο ορεινό τοπίο, όπου μοιάζει να μη φυτρώνει τίποτα και που κάποια μέρη του (στο Ιράκ νομίζω) θυμίζουν έντονα Γκραν Κάνιον. Είναι λογικό σε τέτοιες ταινίες το καθαρά κινηματογραφικό μέρος να περνά σε δεύτερη μοίρα, καθώς η ντοκιμαντερίστικη δύναμη, η αλήθεια δηλαδή των όσων βλέπουμε, δεν μας αφήνει να λειτουργήσουμε και αισθητικά. Ωστόσο νομίζω ότι είναι και καλή ταινία από έναν αξιόλογο δημιουργό, που μπορεί κανείς να τη δει και πέραν του καθαρά πληροφοριακού μέρους.