Η "ΑΓΝΩΣΤΗ", ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΜΕΛΛΟΝ

Αν κάτι είναι σίγουρο, είναι ότι με την "Άγνωστη" πρέπει να ξεχάσετε το νοσταλγικό, γλυκό κλίμα όλων σχεδόν των προηγούμενων ταινιών του Giusepe Tornatore. Εδώ μιλάμε για το σήμερα, ένα σήμερα σκληρό και απάνθρωπο, με αρκετές βίαιες σκηνές, για ένα ψυχολογικό θρίλερ που κατάφερε να με κρατήσει σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η μυστηριώδης Ουκρανή που εγκαθίσταται, πασχίζοντας να διατηρήσει την ανωνυμία της, στη μικρή, πλούσια πόλη του ιταλικού βορά, κρύβει πολλά μυστικά. Ο θεατής προσπαθεί να καταλάβει το εφιαλτικό παρελθόν της (που δίνεται με σποραδικά φλας μπακ), τη σχέση της με την οικογένεια που παρακολουθεί με τόση επιμονή και τελικά, όταν τα χαμένα κομμάτια συμπληρώνονται, αγωνιά για το μέλλον της, το τι θα γίνει μετά, αφού όλα φαίνονται σκοτεινά και αδιέξοδα. Και κάπου εκεί προς το τέλος, όταν πια έχει επέλθει και μια απρόβλεπτη ανατροπή, εισβάλλει και η γνωστή, πανταχού παρούσα στο παρελθόν, συγκίνηση - σήμα κατατεθέν του Τορνατόρε, το μελοδραματικό στοιχείο, που ίσως μας αποσπάσουν και κανένα δάκρυ.
Το θέμα που θίγεται κυρίως είναι το trafficking γυναικών από τις πρώην σοσιαλιστικές ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, που η πλούσια δύση καταναλώνει ως πόρνες, αλλά και για άλλους, όπως θα δούμε, σκοπούς. Η μουσική του μαέστρου Ennio Morrikone συμβάλλει στην ατμόσφαιρα, η ρωσίδα πρωταγωνίστρια είναι πολύ καλή, το στοιχείο του θρίλερ λειτουργεί καλά, κυρίως στην αρχή.
Ίσως να υπάρχουν κάποιες ενστάσεις για "τραβηγμένο" σενάριο, με μερικές αναληθοφάνειες και σκοτεινά σημεία, αλλά σε γενικές γραμμές βρήκα την ταινία ενδιαφέρουσα και την αλλαγή του Τορνατόρε ευπρόσδεκτη.