ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΚΎΡΙΟΣ ΑΡΚΑΝΤΙΝ";

 

Το 1955 ο Orson Welles (1915-1985) γυρίζει τον "Κύριο Αρκάντιν" με τον ίδιο πρωταγωνιστή και, ανάμεσα σε άλλους, την Κατίνα Πξινού και τον Ακίμ Ταμίροφ. Το φιλμ ήταν παραγνωρισμένο, αφού και ο ίδιος ο Ουέλς ελάχιστα αναφερόταν σ' αυτό λόγω των συγκρούσεων με παραγωγούς κλπ. που είχε στα γυρίσματα. Σήμερα νομίζω ότι έχει αποκατασταθεί ως μία από τις πολύ καλές του ταινίες.

Ένας μυστηριώδης δισεκατομμυριούχος (κανείς δεν ξέρει το παρελθόν του και πώς έγινε αυτό που έγινε) έχει ένα μοναδικό πάθος στη ζωή του: Την αγαπημένη του κόρη. Όταν ένας περίπου μικροκακοποιός τη φλερτάρει και την κερδίζει, εκείνος, αντί να τον εκδικηθεί, του αναθέτει μια παράδοξη αποστολή: Να βρει τις ρίζες του και το παρελθόν του (του Αρκάντιν), γιατί ο ίδιος αδυνατεί να θυμηθεί οτιδήποτε. Η πρώτη του ανάμνηση είναι ότι βρίσκεται στο Βερολίνο 20 χρονών περίπου με αρκετά δολάρια στην τσέπη. Μια αναζήτηση σε πολλές χώρες της Ευρώπης αρχίζει και κομμάτια του παζλ του παρελθόντος του κροίσου αποκαλύπτονται σιγά σιγά.

Υποβλητική σκηνοθεσία, κοσμοπολίτικη διάθεση, μυστήριο και αποκαλύψεις, συνθέτουν ένα σκοτεινό θρίλερ / νουάρ, το οποίο προσωπικά θεωρώ από τις καλύτερες στιγμές του ιδιοφυούς δημιουργού. Το μυστήριο τονίζεται με διάφορα στοιχεία που ενίοτε αγγίζουν το γκροτέσκο (μάσκες, μια ιδιωτική γιορτή μεταμφιεσμένων, φόνοι, "θεατρικές" εμφανίσεις του παντοδύναμου μεγιστάνα, ατμοσφαιρικές σκηνές κλπ.)

 Ίσως αυτό που τελικά θέλει να κάνει η ταινία, είναι να καταδείξει την παντοδυναμία του χρήματος, από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Εκτός βέβαια αν, κάπου σ' όλο αυτό το ατσάλινο τοίχος, που η σκιά του καλύπτει τα πάντα και ουσιαστικά κυβερνά τον κόσμο μας, υπάρχει μια μικρή ρωγμή. Κάπου μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Θυμηθείτε, άλλωστε, και τον "Πολίτη Κέιν", το πιο συγγενικό με τον Άρκαντιν φιλμ στο έργο του Ουέλς. Θα πρότεινα να μην το χάσετε.