ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΥΣΤΙΚΗ "ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ"
Ο Billy Wilder (1906-2002) είναι από τους πολύ αγαπημένους μου κλασικούς χολιγουντιανούς δημιουργούς. Η "Πρώτη Σελίδα" (The Front Page) πάλι βασίζεται σε θεατρικό έργο και έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στην οθόνη (χαρακτηριστική μεταφορά αυτή του Κάπρα στο "My Girl Friday"). Ωστόσο το 1974 έρχεται η σειρά του μεγάλου Wilder με τους πάντοτε εξαίρετους Γουόλτερ Ματάου και Τζακ Λέμον και τη νεαρή τότε Σούζαν Σάραντον. Μάλλον η καλύτερη μεταφορά του έργου για μένα.
Ένας αδίστακτος εκδότης εκβιάζει με κάθε τρόπο, προσπαθώντας να τον κρατήσει στην εφημερίδα του, τον καλύτερο και εξυπνότερο δημοσιογράφο του, ο οποίος έχει αποφασίσει να παραιτηθεί για να παντρευτεί και να μετακομίσει σε άλλη πόλη. Όταν ένας θανατοποινίτης δραπετεύει η υπόθεση είναι τέλεια για τον δημοσιογράφο. Πώς όμως ο δαιμόνιος εκδότης θα τον πείσει να ασχοληθεί μ' αυτήν, αφού την επόμενη μόλις μέρα φεύγει για να παντρευτεί;
Ίσως να είναι θεατρικής καταβολής, αλλά το φιλμ δεν σ' αφήνει να πάρεις ανάσα.. Γρήγοροι ρυθμοί, διαρκές σασπένς, ανατροπές, φοβεροί χαρακτήρες και, κυρίως, διαρκείς εναλλαγές ανάμεσα σε κωμωδία και δράμα, συνθέτουν κάτι που, πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι απολαυστικότατο. Πέραν αυτού όμως, επειδή έχουμε να κάνουμε με Wilder, η ανελέητη σάτιρα της Αμερικής πάει πολύ βαθιά και τσακίζει κόκαλα. Βλέπετε, ο νεαρός θανατοποινίτης είναι αθώος και αριστερός και έχει άδικα καταδικαστεί κυρίως εξ αιτίας του υστερικού αμερικάνικου αντικομουνισμού. Έτσι στο στόχαστρο βρίσκεται τόσο αυτός (ο αντικομουνισμός εννοώ), όσο και η βαθύτατη υποκρισία και διαφθορά των αρχών (σερίφης, δήμαρχος) που τον διώκουν, οι οποίοι βεβαίως είναι πολύ χειρότεροι σε όλα τα επίπεδα από τον κατάδικο. Αλλά και ο βρώμικος κίτρινος τύπος (στόχος του Wilder και στο παλιότερο συγκλονιστικό "Τελευταίο Ατού"), οι απαράδεκτοι και αδίστακτοι δημοσιογράφοι, η εργασιομανία (κατά βάθος ο δημοσιογράφος προτιμά την καριέρα του, που είναι η ζωή του, παρά τον έρωτα και το γάμο), οι εξ ίσου αδίστακτοι εργοδότες που ξεζουμίζουν τους υπαλλήλους τους... για να αναφέρουμε κάποιους από τους στόχους.
Άψογος συνδυασμός ψυχαγωγίας και κριτικής, συνίσταται ανεπιφύλακτα.
Ετικέτες "Front Page (the)" (1974), Wilder Billy
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home