"HELP!". ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ BEATLES!

 

Ήταν φυσικά 1965. Η μπιτλομανία βρισκόταν στο ζενίθ της και το θρυλικό γκρουπ κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο (και, να φανταστείτε, δεν είχε αρχίσει ακόμα η ώριμη περίοδός τους, από το 1966 και πέρα). Οι Beatles γύριζαν τη 2η ταινία τους, το "Help!", με σκηνοθέτη και πάλι τον Richard Lester, ο οποίος ενώ υπήρξε σημαντικότατος στα 60ς παρήκμασε αμέσως μετά για να σταματήσει εντελώς την καριέρα του στα τέλη των 80ς. 

Το σενάριο είναι ότι πιο παλαβό (και ανόητο μπορείτε να πείτε) έχετε δει ποτέ. Ο Ρίνγκο, επειδή φορά από άγνοια ένα συγκεκριμένο δαχτυλίδι, γίνεται στόχος μιας αίρεσης, η οποία πρέπει οπωσδήποτε να τον... θυσιάσει. Οι υπόλοιποι Beatles προσπαθούν να τον σώσουν και παθαίνουν κι αυτοί διάφορα κουφά και ευτράπελα.

Εννοείται ότι το φιλμ είναι πλημμυρισμένο από τα τραγούδια των Beatles, τα τραγούδια του ομώνυμου άλμπουμ. Εκτός αυτού ό,τι συμβαίνει σε κάθε λεπτό της ταινίας είναι ό,τι πιο σουρεαλιστικό, γελοίο, κιτς (επίτηδες φυσικά) έχετε δει ποτέ. Η ταινία παρωδεί διάφορα (τις εξωτικές περιπετειώδεις ταινίες, τις ανατολικογενείς θρησκείες που ήταν μόδα ιδιαίτερα στα 60ς, τα φτηνά φιλμς επιστημονικής φαντασίας με τρελούς επιστήμονες και όλα τα συναφή, το κλίμα  του Τζέιμς Μποντ που ήταν ακόμα πολύ φρέσκος κλπ.) και έχει τόσο φευγάτους, τρελούς διαλόγους και καταστάσεις και την πιο σουρεάλ πλευρά του περίφημου βρετανικού χιούμορ, που προοιωνίζει ίσως το φαινόμενο των Monty Python που θα ξεσπούσε λίγα χρόνια μετά. Και βέβαια και η όλη αισθητική της είναι παρόμοια, με τις κουφές λήψεις, τα χρώματα και τα ντυσίματα και το ψυχεδελικό κλίμα της εποχής. Και φυσικά για το τελευταίο πράγμα που νοιάζεται είναι η οποιαδήποτε σχέση με την οποιαδήποτε μορφή αληθοφάνειας. Περισσότερο πλησιάζει τη λογική των καρτούν.

Τώρα, να σας πω την αλήθεια, βλέποντάς το σήμερα μάλλον βαρέθηκα όλο αυτό το άνευ λόγου πανηγύρι. Ωστόσο υπάρχει κάποια δικαιολογία: Δεν πιάνω τα αγγλικά και μάλιστα αν είναι γεμάτα λογοπαίγνια, σουρεαλισμό, τρέλα κλπ., ενώ πλήθος απ᾽αυτά (όπως και τα λογοπαίγνια κάθε γλώσσας), είναι αδύνατο να μεταφραστούν σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Οπότε χάνω ένα μεγάλο μέρος του όλου φαν της ταινίας. Πάντως για τους θαυμαστές των Beatles (στους οποίους, όπως είπα, συγκκαταλέγομαι), αποτελεί must.