"SHERLOCK Jr." Ή Ο ΜΠΑΣΤΕΡ ΚΙΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ

Το 1924 ο δαιμόνιος Buster Keaton (1895-1966) γυρίζει τη μεσαίου μήκους (49 λεπτά) "Sherlock Jr.", μια παρωδία του Σέρλοκ Χολμς φυσικά.
Ο πάντοτε αγέλαστος ήρωας δουλεύει σε κινηματογράφο, μερικές φορές ως προβολατζής, συχνότερα όμως ως καθαριστής. Το όνειρό του ωστόσο είναι να γίνει ντετέκτιβ, με πρότυπο τον θρυλικό Σέρλοκ Χολμς. Ερωτεύεται ένα κορίτσι, ο "κακός" όμως της ιστορίας θα την "υποκλέψει" σατανικά ενοχοποιώντας τον αθώο νεαρό για την κλοπή του πορτοφολιού του αφεντικού. Ο Μπάστερ αποκοιμιέται κατά τη διάρκεια της προβολής και, βεβαίως, στα όνειρά του είναι πιο επιτυχημένος απ' ό,τι στην πραγματικότητα...
Προσωπικά το φιλμ αυτό μ' αρέσει περισσότερο από το προηγούμενό του "Our Hospitality". Εδώ ο Κίτον ξεδιπλώνει ένα απίστευτο, γνήσια σουρεαλιστικό γαϊτανάκι από κάθε λογής γκαγκς, με παράλογες καταστάσεις, που συχνά σε αφήνουν έκπληκτο με την εφευρετικότητά τους. Επειδή το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ είναι το όνειρο του προβολατζή κατά τη διάρκεια της προβολής, ο δημιουργός αποχαλινώνει τη φαντασία του (και τον σουρεαλισμό του) αφού, ως γνωστόν, στα όνειρα όλα μπορούν να συμβούν. Από την άλλη είναι ίσως η πρώτη φορά (δεν είμαι σίγουρος γι' αυτό, είναι η παλιότερη σχετική ταινία που εγώ έχω δει) που ένα φιλμ ασχολείται με το ίδιο το μέσον του κινηματογράφου, με την ίδια την τέχνη του σινεμά, παίζοντας μ' αυτήν, με το μοντάζ, με τις σαγηνευτικές φαντασιώσεις που μπορεί να προκαλέσει. και, τελικά, ανατρέποντας (από τόσο παλιά!) τις συμβάσεις της. Ίσως επίσης να είναι και πάλι η πρώτη φορά που ο ηθοποιός μπαινοβγαίνει από την οθόνη και παίρνει μέρος στα τεκταινόμενα εκτός της προβαλλόμενης ταινίας (θυμάστε το αντίστοιχο να συμβαίνει στο "Πορφυρό Ρόδο του Καϊρου" του Γούντι Άλλεν κάπου 60 χρόνια μετά;)
Εξαιρετικό φιλμ, από τα βασικά των κωμωδιών του παράλογου, νομίζω ότι βλέπεται με απόλαυση έως σήμερα.