Πέμπτη, Απριλίου 11, 2019

"DUMBO" ΞΑΝΑ (ΑΛΛΑ ΟΧΙ ANIMATION)

Η Disney έχει βαλθεί τα τελευταία χρόνια να κάνει "κανονικές ταινίες" όλα τα ιστορικά animation της ίδιας, από τη δεκαετία του 30 ήδη. Σειρά λοιπόν το 2019 είχε ο "Ντάμπο" και ο Tim Burton ήταν ιδανικός για μια ιστορία που και συγκινητική είναι και την αφορμή για σουρεαλιστικές εικόνες δίνει και ασχολείται με το αγαπημένο του θέμα, που διατρέχει όλο του το έργο: Την υπέρ της διαφορετικότητας συνηγορία.
Σε ένα τσίρκο με οικονομικά προβλήματα γεννιέται ένα αστείο ελεφαντάκι με πελώρια αυτιά. Ενώ στην αρχή όλοι το περιγελούν, σύντομα ανακαλύπτουν ότι μπορεί να πετάει, οπότε γίνεται η ατραξιόν του τσίρκου. Ένας μεγαλοεπιχειρηματίας αγοράζει ολόκληρο το τσίρκο για να εντάξει τον Ντάμπο στο υπερθέαμα που ετοιμάζει. Όμως...
Ο Μπάρτον δεν είναι πια ο παλιός καλός Μπάρτον. Ίσως να μη φταίει ακριβώς. Ίσως να είναι μια φυσιολογική κόπωση ή, μάλλον, η έλλειψη της έκπληξης από μέρους μας για το τι θα δούμε. Ο Ντάμπο λοιπόν είναι θεαματικός, συγκινητικός, έχει τη σχετική δράση, αλλά δεν είναι κάτι που θα θυμάμαι για καιρό. Δείχνει βεβαίως την αγάπη του δημιουργού για το τσίρκο, την μόνιμη παιδικότητά του ουσιαστικά, αλλά... Πάντως αυτό που είναι τόσο αντιφατικό (και δείχνει  για μια ακόμα φορά πόσο ακίνδυνη είναι η τέχνη σήμερα) είναι ότι κάνει μια σαφή καταγγελία για τα υπερθεάματα και τις μεγάλες και μεγαλεπήβολες εταιρίες - επιχειρήσεις που "δεν έχουν ψυχή", δείχνει μια απέχθεια για τις κάθε είδους ανοικονόμητες "Ντίνεϊλαντ", ενώ δείχνει μια σαφή προτίμηση στο γνήσιο, το "χειροποήτο", το αυθεντικό, αυτό που παράγεται με ψυχή και αγάπη, κι όλα αυτά μέσα από την αγκαλιά της επεκτατικής, γιγαντιαίας, ισοπεδωτικής Disney, που αγοράζει "ότι κουνιέται" (ό,τι μπορεί να αποφέρει κέρδος για την ακρίβεια) και θέλει να ελέγχει (και να ξανακάνει με χειρότερο τρόπο) ό,τι υπήρξε παλιότερα, φτάνει να βγάζει λεφτά. Τι να πει κανέις...
Πάντως εδώ, εκτός του Κόλιν Φαρέλ και της Εύα Γκριν, ο Μπάρτον ξαναβρίσκει τους παλιούς συνεργάτες από τη μακρινή εποχή του 2ου Batman, τον Ντάνι τε Βίτο και τον Ντένις Κουέιντ.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker