ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο "ΡΑΜΠΟ" (Ο ΠΡΩΤΟΣ) ΚΛΑΙΕΙ

Ο Ράμπο έγινε συνώνυμο της μάτσο αγριάδας και της ανεξέλεγκτης δράσης ανεγκέφαλων, φουσκωτών κομάντος. Ωστόσο η πρώτη ταινία του Ted Kotcheff "Ράμπο: Το πρώτο Αίμα" του 1982 είναι μια καλή (και, θα το πιστέψετε;) αρκετά αντιπολεμική (και αντιαμερικάνικη θα έλεγε κανείς) ταινία. 

Ένας σούπερ κομάντο, βετεράνος του Βιετνάμ, φτάνει κάπου στην αμερικάνικη επαρχία για να βρει τον μοναδικό επιζώντα από την ομάδα του στη ζούγκλα. Εκείνος έχει πεθάνει, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό: Οι ντόπιοι (κάτοικοι, αρχές, σερίφης) του φέρονται άθλια και με καχυποψία. Η βία σύντομα θα ξεσπάσει ανεξέλεγκτη. 

Ο Σταλόνε είναι βεβαίως απόλυτα ταιριαστός ως ακοινώνητος, ζωώδης κομάντο, μια αληθινή μηχανή θανάτου. Ωστόσο η κριτική του φιλμ (πέραν της βίαιης και συνεχούς δράσης, η οποία, βεβαίως, κρατά τον θεατή) είναι πολυεπίπεδη. Από τη μία είναι ο ίδιος ο Ράμπο, ένα αληθινό κτήνος. Ποιος τον μετέτρεψε όμως σ' αυτό που είναι; Η αμείλικτη στρατιωτική εκπαίδευση βεβαίως, η οποία πολύ συνειδητά επιθυμεί να μετατρέψει τους ανθρώπους σε δολοφονικά όπλα. Από την άλλη είναι οι "φιλήσυχοι επαρχιώτες αμερικάνοι", οι οποίοι βλέπουν (και η εξουσία τους το ίδιο) κάθε διαφορετικό (έναν μισότρελο, αμίλητο, βρωμερό βετεράνο εν προκειμένω) ως εν δυνάμει απειλή για την πολύτιμη "ησυχία, τάξη και ασφάλειά" τους και, κινούμενοι από έναν εντελώς διαφορετικό ρατσισμό από τον κλασικό που γνωρίζουμε, το μόνο που επιθυμούν είναι να τον διώξουν αμέσως ως μολυσματικό παρείσακτο, δίχως εκείνος να έχει κάνει τίποτα απολύτως. Από όλες τις πλευρές σκατά με λίγα λόγια. 

Έτσι λοιπόν ο κτηνώδης "Ράμπο" θα καταλήξει σε ένα - ναι, πιστέψτε το - από συγκινητικό έως συγκλονιστικό φινάλε, με τον (περίπου) σούπερ ήρωα να καταρρέει απόλυτα και να κλαίει σαν παιδί που ξαφνικά εξαφανίστηκαν οι γονείς του και το άφησαν ολομόναχο στο σκοτάδι. Αυτά που λέει στο τέλος είναι συνταρακτικά. Επειδή ο Ράμπο έγινε στη συνείδησή μας αυτό που έγινε (το είπαμε στην αρχή), πιθανόν και εξαιτίας της πολύ πετυχημένης εμπορικά δεύτερης ταινίας, δεν σημαίνει ότι η πρώτη είναι κακή. Ίσα - ίσα. Κριτικάρει άγρια πολλά (αμερικάνικα) πράγματα.