Σάββατο, Ιανουαρίου 19, 2019

ΕΝΑ "ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ" ΕΝΑΝΤΙΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΙΣΣΑΛΟΔΟΞΙΑ

Οι θετικές εκπλήξεις είναι διπλές. Από τη μία, πώς είναι δυνατόν ένα φιλμ που διαθέει όλα τα χαρακτηριστικά της "αμερικανιάς" να είναι τόσο ευχάριστο. Από την άλλη, πώς γίνεται να το έχει σκηνοθετήσει ο Peter Farrelly, ο ένας εκ των αδελφών Φαρέλι των χοντρών κωμωδιών ("Ηλίθιος και Πανηλίθιος", "Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη" κλπ.). Κι όμως στο "Πράσινο Βιβλίο" του 2018 συμβαίνουν και τα δύο.
Το φιλμ βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Το 1962 ο μαύρος πιανίστας της τζαζ (και εξαιρετικός κλασικός ερμηνευτής) αποφασίζει να κάνει περιοδεία στις κάτι περισσότερο από ρατσιστικές νότιες πολιτείες των ΗΠΑ. Προσλαμβάνει για σωφέρ (και σωματοφύλακα, όπως από την αρχή γίνεται φανερό) έναν "κτηνώδη" και ρατσιστή μέχρι τότε ιταλικής καταγωγής μπράβο, ο οποίος ωστόσο, παρα τη βιαιότητά του, έχει καλές πλευρές (τιμιότητα, ειλικρίνεια κλπ.) Το αταίριαστο ζευγάρι θα βρίσκεται μαζί επί 2 μήνες, κατά τους οποίους πολλά θα συμβούν, πολλά θα αλλάξουν και πολλά θα αποκαλυφτούν.
Δεν είναι μόνο οι εξαιρετκές ηθοποιίες του αγνώριστου Βίγκο Μόρτενσεν και του Μαρσάλα Αλί. Είναι η γοητεία του road movie, οι σωστές πολιτικοκοινωνικές θέσεις της αποδοχής της κάθε διαφοράς (τετριμμένο προφανώς, αλλά όπως και να το κάνουμε ευπρόσδεκτο), η διαρκής εναλλαγή δράματος και χιούμορ, το σφιχτό σενάριο, που μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον. Και επίσης εκτίμησα την διαρκή εναλλαγή της "εξουσίας", το ποιος δηλαδή από τους δύο έχει κάθε στιγμή το "πάνω χέρι". Κάθε ένας από το δίδυμο εναλλάσσεται στους ρόλους αφεντικού - υφισταμένου,  σωτήρα - θύματος, ανάλογα με τη συγκυρία του ταξιδιού. Και βέβαια η κατάδειξη (για μια ακόμα φορά) του ωμού ρατσισμού στην πιο απροκάλυπτη και απεχθή μορφή του παραμένει συγκλονιστική.
Το περίεργο είναι η ταινία είναι γεμάτη κλισέ. Μερικές φορές μάλιστα είσαι σίγουρος ποιο απ' αυτά θα εμφανιστεί στην επόμενη σκηνή. Κι όμως, βρήκα το φιλμ γοητευτικό και το παρακολούθησα πραγματικά ευχάριστα. Αμερικανιά λοιπόν. Αλλά από τις πλέον καλοφτιαγμένες, σωστά στοχευμένες και, τελικά, feel good τέτοιες. Οπότε, με όλα αυτά υπ' όψιν, το συνιστώ.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker