DOUBLE IDEMNITY : Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΟΥ ΝΟΥΑΡ

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το "Double Idemnity" ("Διπλή Ταυτότητα" στην Ελλάδα) είναι το καλύτερο νουάρ που γυρίστηκε ποτέ. Δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο, σίγουρα πάντως το φιλμ που έκανε ο μέγιστος Billy Wilder (1906-2002) το 1944 είναι ένα από τα καλύτερα, αλλά και αρχετυπικο του είδους.
Το νουάρ, σε γενικές γραμμές, μας αποκαλύπτει έναν εξαιρετικά σκοτεινό και διεφθαρμένο κόσμο, γεμάτο απληστία, ίντριγκες, λαγνεία, πάθη και ανθρώπους που για να ικανοποιήσουν τους πόθους ή να εκπληρώσουν τα συμφέροντά τους, δεν διστάζουν να φτάσουν στο φόνο. Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι καθόλου κολακευτικά για την αμερικάνικη κοινωνία στους κόλπους της οποίας διαδραματίζονται και η οποία αποτελεί τη σκηνή όλων αυτών των - άνομων σχεδόν πάντοτε - παθών. Πρόκειται δηλαδή για τη σκοτεινή, την ανεστραμένη πλευρά του αμερικάνικου ονείρου.
Όλα αυτά τα στοιχεία περιέχονται στο "Double Idemnity". Άλλωστε ο Wilder, βαθύς σαρκαστής και ανατόμος της αμερικάνικης κοινωνίας, δεν θα μπορούσε παρά να κάνει  κάτι πολύ σκοτετινό και αδιέξοδο. Ένας ασφαλιστής ερωτεύεται με πάθος τη σύζυγο ενός πελάτη του. Εκείνη, η κλασική μοιραία γυναίκα των νουάρ φυσικά, του προτείνει να δολοφονήσουν τον άντρα της - καθόλου θετικός χαρακτήρας κι αυτός - και ο ερωτευμένος άντρας όχι μόνο δέχεται, αλλά βάζει σε ενέργεια ένα σχέδιο που θα αποφέρει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Απόλυτα ατμοσφαιρικό με την ασπρόμαυρη φωτογραφία του, απαισιόδοξο, με απειλητική ατμόσφαιρα, βάζει σε πρώτο πλάνο, 6 χρόνια πριν από την επίσης κλασική "Λεωφόρο της Δύσης" του ίδιου δημιουργού, έναν ετοιμοθάνατο ήρωα να αφηγείται την ιστορία, γεγονός που σόκαρε στην εποχή του. Οπότε, αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει καμία διαφυγή για τον ήρωα. Η πορεία προς την καταστροφή, για να ικανοποιηθεί η απληστία βεβαίως, είναι μονόδρομος. Σημειώστε επισης ότι κι άλλοι από τους βασικούς χαρακτήρες δεν είναι καθόλου θετικοί...
Προσθέστε σε όλα τα παραπάνω ότι το φιλμ βασίζεται σε μυθιστόρημα του Τζέιμς Κέιν, του συγγραφέα του "Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές", ότι το σενάριο έχει γραφτεί από τον ίδιο τον Wilder σε συνεργασία με τον μέγιστο του είδους Ρέιμοντ Τσάντλερ, ενώ η Μπάρμπαρα Στάνγουικ ήταν υποψήφια για Όσκαρ για το ρόλο της τυπικής μοιραίας γυναίκας, και θα έχετε πραγματικά ένα από τα καλύτερα και αρχετυπικότερα νουάρ όλων των εποχών. Διάβολε, τελικά μερικές από τις καλύτερες αμερικάνικες ταινίες δεν κολακεύουν καθόλου τη Αμερική...