ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟΝ "ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΑΝΘΡΩΠΟ"

Το 2015 ο Woody Allen έχει γίνει 80 ετών, η δημιουργικότητά του παραμένει απίστευτη (μία ταινία το χρόνο εδώ και πολλά χρόνια) και ο "Παράλογος Άνθρωπος" (Irrational Man) είναι η 45η ταινία του! Δεν πρόκειται βέβαια για το αριστούργημά του, πιστεύω όμως ότι μια έστω και μέτρια ταινία του Allen είναι πολύ, μα πολύ καλύτερη από το μέσο όρο όσων βλέπουμε στις οθόνες.
Στο φιλμ αυτό δεν υπάρχει το άφθονο χιούμορ άλλων ταινιών του. Ανήκει στη "σοβαρή" κατηγορία των "Απιστίες και Αμαρτίες", "Match Point" κλπ., τα οποία, όπως λέει ο ίδιος, είναι εμπνευσσμένα από το "Έγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι. Ένας καινούριος καθηγητής φιλοσοφίας καταφτάνει σε ένα πανεπιστήμιο με ήδη κακή φήμη: Αλκοολικός, γυναικάς, καταθλιπτικός... Εκεί θα τα φτιάξει με μια όμορφη φοιτήτριά του, αλλά ούτε η φρεσκάδα της σχέσης αυτής θα καταφέρει να τον γεμίσει. Ώσπου συλλαμβάνει ένα αναπάντεχο σχέδιο: Να πραγματοποιήσει το "τέλειο έγκλημα" (δίχως να συλληφθεί δηλαδή), με θύμα κάποιον που αξίζει τον κόπο να γίνει θύμα...
Ο Woody Allen βρίσκει την ευκαιρία να φιλοσοφήσει με ανάλαφρο τρόπο: Είπαμε, δεν υπάρχει πολύ χιούμορ, αλλά το ύφος του, με έναν καθαρά δικό του τρόπο, είναι συνήθως κομψό, διασκεδαστικό και ανάλαφρο, όσο σοβαρά θέματα κι αν πραγματεύεται. Έτσι και εδώ: Το βασικό φιλοσοφικό ερώτημα που τίθεται είναι: Είναι ηθικά επιτρεπτό κάποιος να κάνει μια ακραία "κακή πράξη" (εδώ μιλάμε για φονο) αν σκοπός της είναι το καλό του συνόλου; Ή μήπως η ακραία πράξη ανοίγει κάποιους ασκούς του Αιόλου; Μήπως αν κάνεις ένα τέτοιο κακό - έστω και με καλό σκοπό -  ανοίγει ο δρόμος για το "σκέτο" κακό; Και υπάρχουν κι άλλα ετρωτήματα που τίθενται.
Ο σκηνοθέτης βρίσκει την ευκαιρία να κάνει και μια επίδειξη φιλοσοφικών γνώσεων (μη φοβηθείτε, όχι κουραστικών), ο Γιοακίν Φίνιξ είναι όπως συνήθως πολύ καλός, η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα παρά τα όσα μάλλον δυσάρεστα συμβαίνουν (είπαμε, αυτός είναι ο ανεπανάληπτος προσωπικός τρόπος του Woody Allen) και, τελικά, το όλο φιλμ παραμένει διασκεδαστικό. Θα επαναλάβω τη γνώμη μου: Ακόμη και ο μέτριος Allen βρίσκεται λίγο έστω πάνω από τον μέσο όρο.