ΠΑΡΑΞΕΝΟ "CARGO"

Ξέρατε ότι οι Ελβετοί μπορούν να κάνουν αρκετά καλή επιστημονική φαντασία; Εγώ πάντως ομολογώ ότι όχι. Ωστόσο το "Cargo" του 2009, που γυρίστηκε από τους Ivan Engler και Ralph Etter, είναι καθαρή ΕΦ και μάλιστα καλή, και είναι και γερμανόφωνη ταινία, συνδυασμό που πρώτη φορά συναντώ.
Ένα σκάφος μεταφέρει κάποιο φορτίο σε έναν πλανήτη. Τα μέλη του πληρώματος βρίσκονται σε νάρκη εκτός από ένα κάθε φορά που κάνει "βάρδια". Διάφορα περιστατικά όμως αρχίζουν να βάζουν σε αμφιβολία την ηρωίδα για το τι ακριβώς μεταφέρει το διαστημόπλοιο και τα γεγονότα αρχίζουν να εξελίσσονται ραγδαία.
Η ταινία είναι καλογυρισμένη, διαθέτει αρκετό σασπένς, κάμποσες ανατροπές, αρκετό κοινωνικό προβληματισμό, δράση δίχως σε καμιά περίπτωση να βασίζεται σ' αυτήν και άλλα στοιχεία που την καθιστούν μια καθ' όλα ενδιαφέρουσα ταινία του είδους, που δεν έχει μάλιστα τίποτα απολύτως να ζηλέψει από αμερικάνικα σχετικά φιλμ (αφού το σινεμά ΕΦ υποτίθεται ότι κυρίως ακμάζει εκεί). Ίσα - ίσα μάλιστα που ξεπερνά κατά πολύ αρκετές αμρικάνικες σχετικές μπούρδες, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο δυσφημούν το είδος. Αυτό όμως που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι τα σκηνικά: Το βασικό σκάφος, το αχανές, δοσμένο με λεπτομέρειες εσωτερικό του, ο διαστημικός σταθμός... το όλο περιβάλλον δηλαδή, το οποίο και απόλυτα πειστικό είναι και, όπως είπα, εντυπωσιακό. Πρόκειται κοινώς για μεγάλη παραγωγή (ή, αν δεν είναι, σε πείθει απόλυτα ότι είναι κι αυτό την κάνει ακόμα πιο αξιέπαινη).
Όσο για το στόρι... όλο και κάπου έχουμε ξαναδεί κάποια από τις πτυχές του, οπότε δεν θα μπορούσα να πω ότι διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, ωστόσο και καλογυρισμένο είναι και σασπένς διαθέτει. Προσωπικά λοιπόν με κράτησε μια χαρά. Και όσα αποκαλύπτονται για σχέδια χειραγώγησης και απόκρυψης της αλήθειας και ευπρόσδεκτα και ενδιαφέροντα είναι. Και βέβαια, παρά την προσοχή που δίνεται στην όλη σκηνογραφία, η ταινία ουδόλως βασίζεται στα εφέ, αλλά στο στόρι, πράγμα που για μένα είναι πλέον προαπαιτούμενο για να μου αρέσει κάτι από το χώρο του φανταστικού. Οπότε συνολικά την βρήκα πολύ καλή προσπάθεια, και μάλιστα γυρισμένη στην τελευταία χώρα που θα περίμενα κάτι τέτοιο. Την συνιστώ λοιπόν κυρίως στους φίλους του είδους.