"ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΟΝΕΣ" ΟΝΤΩΣ!

Ερνστ, Μιρό, Νταλί, Ντελβό... και αρκετοί άλλοι είναι μερικοί από τους πασίγνωστους εκπροσώπους του σουρεαλισμού στα εικαστικά. Ίσως όμως να μην ξέρετε ότι δίπλα τους κινήθηκαν και αρκετές γυναίκες σουρεαλίστριες ζωγράφοι. Που επειδή η κοινωνία μας είναι αντροκρατική (και τις παλιές αυτές εποχές ακόμα περισσότερο), έμειναν στη σκιά των διάσημων αντρών. Όχι, δεν είναι άγνωστες, οπωσδήποτε όμως δεν είχαν την προβολή των αντρών συναδέλφων τους. Λεονόρα Κάρινγκτον, Λεονόρ Φίνι, Λι Μίλερ, Φρίντα Κάλο, Μέρετ Οπενχάιμ, Ρεμέδια Βάρο. Σας λένε κάτι αυτά τα ονόματα; Ίσως αυτό της Κάλο, που είναι γνωστότερη σχετικά. Οι υπόλοιπες όμως; Μ' αυτές τις 6 γυναίκες σουρεαλίστριες ασχολείται το "μικρομέγαλο" (52') ντοκιμαντέρ του 2000 της νορβηγίδας (νομίζω) Anne Kjersti Bjorn "Χαρισματικές Καλλονές". Γιατί καλλονές; Επειδή οι γυναίκες αυτές, εκτός από ταλαντούχες και ανήσυχες, υπήρξαν όντως και όμορφες. Ίσως γι' αυτό άλλωστε να τις ήθελαν τόσο οι (άντρες) σουρεαλιστές στην παρέα τους.
Η σκηνοθέτης δεν επιλέγει σε καμιά περίπτωση μια γραμμική αφήγηση των ζωών και του έργου των γυναικών αυτών. Αντίθετα, πρόκειται για μια έξυπνη, παιχνιδιάρικη ταινία (πιστή στο πνεύμα του σουρεαλισμού άλλωστε), που μιλά "λοξά" για τις ζωές και το έργο τους, έχει αρκετό χιούμορ, χρησιμοποιεί συχνά τεχνικές animation και γενικά σκιτσάρει ένα πετυχημένο κατά τη γνώμη μου περίγραμμά τους, δίχως να κουράσει καθόλου με μακροσκελείς αφηγήσεις / αναλύσεις, ενώ συγχρόνως διαπερνάται από ένα εμφανές φεμινιστικό πνεύμα και κριτικάρει τον ανδροκρατούμενο κόσμο μας (ας σημειωθεί ότι μειωτικές για τις γυναίκες απόψεις εξέφραζε συχνά και ο ίδιος ο Μπρετόν, ο "πατριάρχης" του σουρεαλισμού). Βασικό όχημα είναι η γηραιά πλέον κυρία Κάρινγκτον, έξυπνη, κυνική και ονειροπόλα ταυτόχρονα, παιχνιδιάρα, ανατρεπτική, που που δίνει συνέντευξη στη δημιουργό, και η οποία ήταν η μόνη ζωντανή από τις 6 την εποχή των γυρισμάτων. Παράλληλα παραθέτει τη δουλειά και τα σχόλια μιας σύγχρονης δανέζας καλλιτέχνιδας, η οποία έχει σαφώς επηρεαστεί από τις μεγάλες δασκάλες της.
Ας σημειωθεί ότι οι 6 αυτές καλλιτέχνιδες δεν ήταν οι μόνες σουρεαλίστριες ζωγράφοι. Ωστόσο η επιλογή των συγκεκριμένων έγινε επειδή οι 6 αυτές γνωρίζονταν μεταξύ τους προσωπικά. Άλλες έκαναν στενή παρέα για χρόνια μεταξύ τους, άλλες γνωρίστηκαν σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής τους, όλες όμως ήταν γνώριμες και εκτιμούσαν η μία την άλλη. Μερικές μάλιστα είχαν ερωτικούς δεσμούς και με κάποιους από τους γνωστούς άντρες συναδέλφους τους. Ας σημειωθεί επίσης ότι οι ιδιοσυγκρασίες τους ήταν πολύ διαφορετικές, όπως και τα πιστεύω τους. Όλες όμως ήταν και παρέμεναν σουρεαλίστριες.
Γενικά πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον φιλμ, που αποδεκνύει ξεκάθαρα ότι το ντοκιμαντέρ δεν είναι ντε και καλά "στεγνό", κάτι που απλώς δείχνει γεγονότα, αλλά, όπως και το αφηγηματικό σινεμά, μπορεί να γίνει εξ ίσου δημιουργικό και ευφάνταστο. Αν δε έχετε και ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, ε, τότε πρόκειται για την καλύτερή σας!