Η ΑΣΚΟΠΗ ΒΑΒΟΥΡΑ ΤΟΥ "GREEN HORNET"

Το "Green Hornet", αν και ουσιαστικά υπερηρωικό, έχει μερικές ιδιαιτερότητες: Πρώτον επειδή προέρχεται από πετυχημένη ραδιοφωνική εκπομπή που ξεκίνησε το 1936 (και στη συνέχεια έγινε κόμικς και τηλεοπτική σειρά) και δεύτερον επειδή πρόκειται για παρωδία του είδους και όχι για "κανονικό" υπερηρωικό. Το δεύτερο, για μένα τουλάχιστον, είναι ευπρόσδεκτο, καθώς οι διάφοροι Τάδεμαν μας έχουν κατακλύσει ασφυκτικά. Επί πλέον διαθέτει και το εύρημα του εντελώς άχρηστου, γκαφατζή, ηλίθιου σχεδόν υπερήρωα (που αν το συνδυάσεις με το ότι είναι εκατομμυριούχος και έχει και τουπέ, τον αποκαλείς εύκολα απλώς μαλάκα), ενώ όλη τη δουλειά την κάνει ο αφανής πλην όμως ιδιοφυής κινέζος υπηρέτης του (στην τηλεσειρά τον ενσάρκωνε ο άγνωστος τότε Μπρους Λι).
Δεν είναι όμως φαίνεται εύκολο να κάνεις μια καλή κωμωδία. Πήγα να το δω ελπίζοντας (ακόμα) στο "άγγιγμα" του Michel Gondry, που γύρισε την ταινία. Μάλλον όμως απογοητεύτηκα. Εντάξει, υπάρχει κάποια πλάκα, λειτουργεί όλη αυτή η αντιστροφή των ρόλων που περιέγραψα, υπάρχει μια παλιομοδίτικη αφέλεια, τα καλά στοιχεία όμως πνίγονται από την ατσούμπαλη αφήγηση και, κυρίως, από τις άνευ λόγου βαβουριάρικες σκηνές δράσης, με τα αιώνια αμερικάνικα αυτοκίνητα που κυνηγιούνται (αν ξαναδώ αυτοκινητοκυνηγητά φοβάμαι ότι θα ξεράσω), τις εκρήξεις, τις κάθε λογής ταρζανιές και πλήθος άλλων αφόρητων πλέον κλισέ. Όσο για το 3-D, μάλλον το βρήκα κι αυτό άνευ λόγου. Μόνο για να σούρχονται στα μούτρα τα κομμάτια από τις εκρήξεις...
Φυσικά το όλο πράγμα μας φέρνει αμέσως στο μυαλό μια άλλη σούπερηρωική παρωδία, το "Kick Ass". Πιστέψτε με, καμία απολύτως σχέση. Είναι σα να συγκρίνεις τον Γούντι Άλλεν με τον Σεφερλή, επειδή και οι δύο κάνουν αστεία πράγματα. Τόσο καλά. Και, εγώ τουλάχιστον, δεν κατάφερα πουθενά σχεδόν να εντοπίσω τη ματιά του Gondry. Γενικά είχα την ίδια αίσθηση που ειχα και με το "Be Kind, Request" του ίδιου: Μια πολύ καλή ιδέα, που ελάχιστα αξιοποιείται από τον σκηνοθέτη. Κρίμα, γιατί κάποτε τον εκτιμούσα, ακόμα και στις λιγότερο καλές ταινίες του.
ΥΓ: Βλέποντας το φιλμ, κατάλαβα από πού έχει πάρει την ιδέα με τον φοβερό υπηρέτη Κάτο του επιθεωρητή Κλουζό η σειρά του "Ροζ Πάνθηρα". Ο κινέζος υπηρέτης που ενίοτε παίζει ξύλο με το αφεντικό του βρίσκεται εδώ με σάρκα και οστά. Εκτός κι αν το στοιχείο του μεταξύ τους ξύλου δεν υπήρχε στην αυθεντική ραδιοφωνική εκπομπή, οπότε το κινηματογραφικό Green Hornet το "δανείστηκε" από τις ταινίες του Έντουαρντς.