ΤΟ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ) ΣΙΝΕΜΑ ΓΥΜΝΟ

Ο χώρος του ελληνικού ερωτικού σινεμά (είτε για σοφτ πορνό μιλάμε είτε για χαρντ) παρέμενε μέχρι σήμερα ανεξερεύνητος, με διάφορους μύθους να κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα. Το ντοκιμαντέρ του Βάσου Γεώργα (σε συνεργασία με τον Δημήτρη Κολλιοδήμο) "Το Σινεμά Γυμνό" έρχεται να καλύψει αυτό το κενό.
Η δομή που επιλέγει ο σκηνοθέτης δεν είναι μια γραμμική ιστορική προσέγγιση του στιλ "το 1973 έγινε η τάδε ταινία, το 1974 η δείνα", αλλά ένα συνεχές πηγαινέλα ανάμεσα σε ανθρώπους που μιλάνε, είτε αναλύοντας θεωρητικά το φαινόμενο, είτε παραθέτοντας τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις τους και σκηνές από ταινίες του είδους, πολλές απ' αυτές σπάνιες. Άγνωστες πτυχές αποκαλύπτονται, ακόμα πιο άγνωστες ταινίες έρχονται στο φως, σε πολλά σημεία βγαίνει γέλιο, ηθελημένα ή μη, ο Γκουσγκούνης, η Τίνα Σπάθη και άλλοι "θρύλοι" εχουν την τιμητική τους και πιθανόν κάποιοι νέοι θεατές θα μείνουν έκπληκτοι από τα όσα θα μάθουν, ενώ κάποιοι μεγαλύτεροι θα νοσταλγήσουν ίσως κάποιες άλλες εποχές...
Το φαινόμενο του ελληνικού ερωτικού σινεμά ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του 60, κορυφώνεται στη δεκαετία του 70 και σβήνει στις αρχές (ή ίσως στα μισά) των 80ς, με την εισβολή του βίντεο και αργότερα του dvd και το σταδιακό κλείσιμο της συντριπτικής πλειοψηφίας των "ειδικών" κινηματογράφων. Αρχικά ξεκινά ως ερωτικό σινεμά, με άλλοτε λίγο και άλλοτε περισσότερο γυμνό, και βαθμιαία στα 70ς μεταλλάσσεται σε κανονικό σκληρό πορνό. Απο τα μέσα των 80ς και για 20 περίπου χρόνια δεν υπάρχει ελληνικό πορνό, ενώ έκπληκτος έμαθα ότι τα τελευταία 3-4 χρόνια άρχισαν και πάλι να γυρίζονται στη χώρα μας και μάλιστα από δύο εταιρίες.
Στο φιλμ παρελαύνουν πάρα πολλοί άνθρωποι του σινεμά όλων των πιθανών ιδιοτήτων, άλλοι του "κανονικού" κι άλλοι του συγκεκριμένου χώρου, από τον βασικό ομιλητή Κολλιοδήμο (άνθρωπο με μεγάλες κινηματογραφικές γνώσεις), τον Μικελίδη, το Ζερβό ή τον Ρεντζή μέχρι την Τίνα Σπάθη και τον Όμηρο Ευστρατιάδη. Όλοι αυτοί λένε μερικές φορές αντικρουόμενα πράγματα, βρίσκω όμως ότι αυτό αποτελεί και τη γοητεία του όλου πράγματος: Τα συμπεράσματα πρέπει να είναι δικά σας. Οι ίδιοι οι δημιουργοί άλλωστε δεν παίρνουν θέση. Απλώς καταγράφουν. Ενδιαφέρον είναι και ο συσχετισμός που κάνουν αρκετοί ομιλητές ανάμεσα στο φαινόμενο που εξετάζουμε και τη χούντα, καθώς και η περιγραφή της ατμόσφαιρας των χρόνων αυτών.
Πρέπει να πούμε ότι οι περισσότερες ταινίες των οποίων αποσπάσματα βλέπουμε (μερικά με γνωστούς ηθοποιούς) είναι εξαιρετικά κακές. Σίγουρα η ποιότητα τόσο των σοφτ όσο και των σκληρών ελληνικών ερωτικών ταινιών δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα υψηλή. Γι' αυτό σας είπα στην αρχή ότι μερικές προκαλούν άθελά τους γέλιο. Και μη μου πείτε εδώ "τι σημαίνει καλό και κακό σκληρό πορνό". Ακόμα και εκεί οι ποιοτικές διαφοροποιήσεις είναι έντονες. Πολύ απλά, αν αποκλειστικός στόχος των πορνό είναι να μας ερεθίσουν, πιστέψτε με, πολλά απ' αυτά είναι τόσο κακογυρισμένα σε όλα τα επίπεδα που δεν το καταφέρνουν.
Συνολικά βρήκα το φιλμ ενδιαφέρον, που πετυχαίνει αρκετά τον στόχο του: Να πληροφορήσει για μια εν πολλοίς άγνωστη πτυχή του ελληνικού σινεμά. Και αποκτά μεγαλύτερη αξία αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια στο είδος της.
ΥΓ 1: Η ταινία αποτελεί "συμπυκνωμένη" έκδοση μιας σειράς 12 επεισοδίων που καλύπτουν πολύ ευρύτερο φάσμα στο ελληνικό σινεμά: Από απλές γυμνές εμφανίσεις μέχρι χαρντ κορ και από τα χρόνια του βωβού μέχρι σήμερα. Απλώς εδώ επικεντρώθηκε (περίπου) στην περίοδο 1965-1985.
ΥΓ 2: Μην περιμένετε να δείτε σκληρό πορνό στα αποσπάσματα, ειτε από τους γκουσγκουνοειδείς είτε από γνωστούς ηθοποιούς του εμπορικού σινεμά που πήραν μέρος σε φιλμ του είδους (σοφτ, να εξηγούμαστε). Μόνο γυμνό, κάποιες περιπτύξεις και σπαρταριστές ατάκες. Για να μην πάτε με άλλου είδους προσδοκίες...