ΥΠΟΠΤΟΣ ΜΕ ΒΡΩΜΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Το "Under Suspicion" (δεν ξέρω τον ελληνικό τίτλο) είναι ένα αστυνομικό δράμα του όχι πολύ αξιόλογου Stephen Hopkins, που γυρίστηκε το 2000. Πρόκειται για μια μάλλον ασυνήθιστη ταινία, που βασίζεται σε δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς: Τον Τζιν Χάκμαν και τον Μόργκαν Φρίμαν, ενώ η Μόνικα Μπελούτσι είναι απλώς χάρμα οφθαλμών.
Όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μια ανάκριση: Ένας πλούσιος μεγαλοδικηγόρος κατηγορείται για βιασμό και φόνο δύο 12χρονων κοριτσιών και ανακρίνεται από τον αστυνόμο και παιδικό του φίλο (όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα νησί της Καραϊβικής, οπότε δικαολογείται το ότι όλοι είναι λίγο - πολύ γνωστοί). Καθώς η ανάκριση προχωρά, όλο και πιο πολλά προσωπικά ή/και βρώμικα μυστικά αποκαλύπτονται και οδηγούν σε απόλυτο εξευτελισμό και ψυχικό ξεγύμνωμα του ύποπτου - πράγμα που δεν είναι πάντοτε σχετικό με την κατηγορία που τον βαραίνει. Το τέλος, κατά τη γνώμη μου, είναι κάπως ξεκάρφωτο και μάλλον απογοητευτικό.
Νομίζω ότι το φιλμ έχει κάποιες αρετές και παρακολουθείται με σχετικό ενδιαφέρον, δεν μπορώ να πω πάντως ότι με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Αφήνει πολλά σκοτεινά σημεία, πράγμα όχι υποχρεωτικά κακό, αλλά εδώ δεν κατάλαβα πού το πήγαινε. Γενικά δεν κατάλαβα πού το πήγαινε και ποιος ήταν συνολικά ο σκοπός του. Σίγουρα ήθελε, υποθέτω, να καταδείξει τη βρωμιά που κρύβεται κάτω από τον πλούτο και πίσω από καθ' όλα ευϋπόληπτους πολίτες που αποτελούν εξέχοντα μέλη της κοινωνίας - αν και αυτό το θέμα το έχουμε δει αρκετές φορές. Ίσως και να στηλιτεύει τον εξευτελισμό που μπορεί να υποστεί κάποιος από την εξουσία, απλώς επειδή είναι ύποπτος, δίχως (ακόμα) να έχει αποδειχτεί τίποτα εναντίον του. Ή, τέλος, μπορεί να επιχειρεί να σκιαγραφήσει τα ψυχολογικά πορτρέτα των δύο ηρώων. Δεν ξέρω, ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά ξαναλέω ότι δεν πολυενθουσιάστηκα.
Ο Hopkins επινοεί και διάφορα σκηνοθετικά "κόλπα" (όπως, ποιητική αδεία, το να βρίσκεται ο ανακριτής παρόν στις επίμαχες σκηνές του παρελθόντος που αφηγείται ο ύποπτος και να συνεχίζει εκεί την ανάκριση), αλλά προσωπικά μου φάνηκαν μάλλον φούσκες προς εντυπωσιασμό, τουτέστιν άνευ ουσίας. Μένουν κάποια ενδιαφέροντα σημεία, το γεγονός ότι το φιλμ κατάφερε να με κρατήσει μέχρι τέλους σε σχετικό ενδιαφέρον και οι καλές ηθοποιίες των δύο πρωταγωνιστών. Μικρή, κατά τη γφνώμη μου πάντα, συγκομιδή.