ΟΙ ΖΟΦΕΡΟΙ "ΝΕΚΡΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ"

Το "The Dead outside" (2008) είναι μια σκοτσέζικη ταινία τρόμου, πρώτη δουλειά της Kerry Anne Mullaney, αλλά δεν είναι μια ταινία τρόμου για όλους. Δεν εννοώ εδώ ότι είναι "αυστηρώς ακατάλληλο" το περιεχόμενο, αλλά το ίδιο το στιλ, το γύρισμα και την αισθητική του φιλμ, η οποία αισθητική είναι κάτι μεταξύ "Blair Witch Projest", "28 days later" και των πρώτων, ασπρόμαυρων ζόμπι του Ρομέρο.
Μια άγνωστη, θανατηφόρα επιδημία εξαπλώνεται ραγδαία στη χώρα (πιθανώς και στον κόσμο ολόκληρο) και ένας από τους λίγους επιζήσαντες καταφεύγει σε μια απομονωμένη φάρμα στη Σκωτία, όπου ζει μια 16χρονη που μοιάζει να έχει ανοσία, αλλά και απόλυτη συναισθηματική ψυχρότητα, ενώ γύρω τους οι σχεδόν νεκροί πληθαίνουν...
Το θέμα είναι συνηθισμένο, η πλοκή στοιχειώδης, τα μέσα λιτά. Η φωτογραφία με ελάχιστα, μουντά χρώμτα, σχεδόν ασπρόμαυρη, η κάμερα στο χέρι, το μοντάζ γρήγορο και κοφτό. Όλα αυτά, μαζί με την ελλειπτική αφήγηση, δημιουργούν μια ταινία σχεδόν πειραματική, στους αντίποδες κάθε, χολιγουντιανής ή μη, θεαματικής υπερπαραγωγής τρόμου. Είναι ακριβώς εξ αιτίας αυτού του μινιμαλισμού που επισήμανα στην αρχή ότι "δεν είναι για όλους" - και εννοώ όλους τους φανς του είδους. Πολλοί μάλλον δεν θα αντέξουν όλη αυτή τη μουντάδα, τις "λοξές" λήψεις, την πειραματική αισθητική. Αφείστε που η όλη ζοφερή ατμόσφαιρα πάει γάντι με το εξ ίσου μινιμαλιστικό τοπίο που περιβάλλει τη δράση, δηλαδή τους γυμνούς, μουντούς και επαναλαμβανόμενους λόφους της Σκωτίας, που μοιάζουν να είναι κι αυτοί νεκροί, σα να μη συντηρούν ίχνος ζωής. Ωστόσο μέσα απ' αυτό το στιλ η ταινία καταφέρνει να γίνει απόλυτα ζοφερή, δίχως ίχνος αισιοδοξίας και διεξόδου διαφυγής. Ο κόσμος έχει καταρρεύσει, οι επιζήσαντες δεν τα πάνε και τόσο καλά και τέρμα. Αυτό είναι. Ο ηθελημένος "ρεαλισμός" της καταγραφής μιας φανταστικής ιστορίας είναι που κάνει πιο άγρια, πιο τρομαχτικά τελικά, τα πράγματα, καθώς η ζωή έχει μετατραπεί σε έναν συνεχή αγώνα για επιβίωση.
Προσωπικά το βρήκα πολύ δυνατό φιλμ - σας το είπα όμως, για λίγους - και πολύ ελπιδοφόρο ντεμπούτο. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσω τη συνέχεια της Mullaney.