ΑΓΓΕΛΟΙ, ΗΛΙΘΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΦΤΕΡΑ

Το "Angels and Idiots" (Άγγελοι και Ηλίθιοι) είναι η τελευταία δουλειά (2008) του πολύ καλού ανεξάρτητου καρτουνίστα Bill Plympton (ανεξάρτητος εδώ σημαίνει ότι τα κάνει κυριολεκτικά όλα μόνος του, και την παραγωγή επίσης). Από πολλούς θεωρήθηκε η πιο ώριμη δουλειά του, αλλά προσωπικά προτιμώ παλιότερα φιλμ του.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός αληθινού αντι-ήρωα: Ενός τύπου που θα τον χαρακτηρίζαμε ανενδοίαστα "μαλάκα", με όλες τις πιθανές αποχρώσεις που έχει η λέξη στη γλώσσα μας. Από τη μίζερη και την κάθε άλλο παρά γεμάτη αγάπη ζωή του τον βγάζει ένα αναπάντεχο, θαυμαστό γεγονός: Σην πλάτη του αρχίζουν να φυτρώνουν φτερά, που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει. Κι όχι μόνο αυτό: Όταν αυτά, παρά τις προσπάθειές του, μεγαλώνουν, τον ωθούν να κάνει καλές πράξεις, που ο ίδιος απεχθάνεται.
Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, ο αντισυμβατικός Plympton αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας στις προσπάθειες του τύπου να εναντιωθεί με όποιον τρόπο μπορεί στον καλό εαυτό του, να παραμείνει δηλαδή ένας μονόχνωτος μισάνθρωπος. Πολλά θα συμβούν στον "αγώνα" του αυτόν, κυρίως στο εσωτερικό ενός μπαρ όπου συχνάζει.
Η ιδέα και η ιστορία είναι πρωτότυπη και κυρίως το σχέδιο και τα διάφορα σκηνοθετικά ευρήματα του Plympton εξαιρετικά. Το ότι δεν μου άρεσε τόσο η ταινία οφείλεται αποκλειστικά στο σενάριο. Νομίζω ότι πάσχει από σαφήνεια: Πολλά από τα γεγονότα παραμένουν ανεξήγητα, οι ενέργειες των ηρώων μου φάνηκαν συχνά αψυχολόγητες, ενώ αρκετές επαναλήψεις παρόμοιων καταστάσεων με κούρασαν. Ωστόσο η ταινία έχει πάρει καλές κριτικές και, ούτως ή άλλως, η ευρηματικότητα και η σχεδιαστική δεινότητα του δημιουργού της είναι δεδομένες.
Πάντως, ακόμα κι αν δεν δείτε το συγκεκριμένο φιλμ (που, παρά τις αντιρρήσεις μου, προτείνω να το δείτε), ψάξτε οπωσδήποτε οποιαδήποτε δουλειά του. Για να απολαύσετε μια εντελώς διαφορετική οπτική και αισθητική στο κινούμενο σχέδιο απ' αυτές που έχουμε συνηθίσει από τις μεγάλες αμερικάνικες εταιρίες, που μπορεί συχνά να κάνουν θαυμάσιες ταινίες, η αισθητική τους όμως κινείται πάντοτε στα ίδια γνωστά πλαίσια.